BloomingWord

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΜΙΜΗ ΜΑΖΗ

<<ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ>>

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ.

Των Ελλήνων οι χρόνοι

Πουλί του χρόνου, του τοτέμ και του εθίμου 

βημάτισα στις πεδιάδες , τα λίθινα κάστρα 

και η αρχέγονη φωνή στα πλάτια της ερήμου, 

άγριος υετός, βροντή και λάμψη απ τ άστρα.

Σπέρνω τους στίχους στους αγέρες, στις θυσίες , 

στριγκή ιαχή των Ομηρίδων και της λύρας. 

Τραγούδι ιερό στα δάση ξαγρυπνά τις Ερινύες 

και τις ονειρικές ζωές στο κύμα της αρμύρας .

Χιλιόχρονα τ αχνάρια κι εδώ μες η ζωή μου! 

Η καρδιά σκόνη , λάξεμα στην τραχιά πέτρα, 

στ απομεινάρια ανέκφραστη πετά η σιωπή μου 

χωρίς το τόξο της ζωής , τα βέλη, τη φαρέτρα.

Σπίθα κρυφή κάτω απ τη στάχτη-ακριβή θέρμη-

σαν της ψυχής το πύρωμα οι λυρικοί τόνοι, 

λάβα ξεσπούν, χύνονται στο Αιγαίο. Ανέμοι

σοφίας ιωνικοί στου πελάγους τη ραστώνη,

υγρό πνεύμα , αθάνατο σαν αχτίδα τρέμει 

φωτός που ύμνησαν των Ελλήνων οι χρόνοι.

Ανάπλι-Καραθώνα 3.4.2002