<< ΞΟΡΚΙ >> 

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΛΕΝΑΣ ΚΟΡΟΜΗΛΑ 

Ξόρκι

Ήξερε να διαβάζει  τα όνειρα

Επειδή  αντιστοιχούν στην πραγματικότητα 

Επειδή είναι το μαντείο που κρύβει ο καθείς μέσα του

Τι σημαίνει να πλάσεις ένα παιδί από όνειρα

Τι σημαίνει να δεις στο όνειρό  σου  όνειρο

Τελικώς βαρέθηκε.

(Ο Αρτεμίδωρος κι ο Φρόιντ περιττοί πλέον)

Έκανε ότι οι Σιού: 

Ένα στεφάνι από ξύλο ιτιάς  το διακόσμησε με φτερά, χάντρες, 

τρίχες αλόγου και προσφορές,  με μια πλέξη που να θυμίζει ιστό αράχνης. 

Με πίστη στο Μεγάλο Πνεύμα το  κρέμασε  πάνω από το κρεβάτι  της.

Τα παγιδευμένα  όνειρα, διαλύονταν με το πρώτο φως της αυγής.

Λένα Κορομηλά

Μάιος 2018

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΜΕ ΩΡΑΙΑ ΓΡΑΦΗ... 

 ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗ 

ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΙΩΤΑΚΗ 

<< Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ>> 

ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ ΠΟΙΗΜΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

 ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΡΟΜΠΟΝΑ 

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ

*********************************

Μέσα μου κατοικεί όλο το σύμπαν 

και τούτο δε χωράει σε παρεξηγήσεις...

Χιλιάδες άνθρωποι στη ζωή μου ήρθαν 

μέσα απ του χρόνου τις αναρτήσεις

καλοί ,κακοί, όμορφοι, άσχημοι ,

φτωχοί , παρίες , νευρωτικοί,διάσημοι

Τους έχω εκεί, στίβα ,ή απλωμένους 

λεύτερους άλλους ή χαϊδεμένους

Για χρόνια τώρα μ 'άιχμαλωτίζουν 

όσοι εκ των άνω τη βία ορίζουν

για να με τρώσουν,πληγώσουν

να με βιάσουν,υποδουλώσουν...

Χιλιάδες όντες ,μα και μή όντες 

γέροι και νέοι , γονείς απόντες

μ έχουν αγγίξει, μ'εχουν βοηθήσει 

γνώσεις αιώνων μου 'χουν χαρίσει

Λένε εγώ απ'ολα κι όλους ότι απέχω 

όχι!μικρή απόχρωση από τούτους έχω

Ζω με το θάνατο και την Αγάπη 

δρω με συναίσθημα και με γινάτι

Είμαι αιχμάλωτος στο υπερφέρον 

κλαίω , γελώ, χρονοτριβώ 

μ' αντιμιλούν , αντιμιλώ ...

Άμποτε να ρθει 'κείνη η στιγμή 

να μείνουν μόνο στη γη οι αγνοί

η αθωότητα να κυριαρχήσει 

τον κόσμο πιο όμορφο να τονε χτίσει ...

Είθε ν' αλλάξουν και τα δεδομένα 

κι ό,τι απομείνει απ' τα γραμμένα 

να γράφει Αγάπη .. για τον καθένα 

ΥΠΑΡΧΩ 

10 /5/2018 

Μαρίνα Ι. Προμπονά

<< Ο ΑΜΝΟΣ >> 

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ 

Ο ΑΜΝΟΣ

Εικόνα ξαφνική κι αυθαίρετη

με ορμή αναπήδησε,

πιάστηκε απο τα κρόσια που κρέμονταν

στο κάτω άκρο της ψυχής,

άρχισε να ξετυλίγει εικόνες άλλες.

Πρώτα του αμνού η γένεση

Καθώς πρωτοαντίκρυσε τη φύση,

ήταν Άνοιξη άγριας ευωδίας

στα μάτια του η εμορφιά του κόσμου

κι αγάπης αυθόρμητη αναζήτηση.

Ύστερα ο βλοσυρός περιορισμός

κρατώντας σύρμα αγκαθωτό,είπε:

" εδώ στο σύρμα θα ζεις και θα βοσκάς ".

Απο τότε με τρόμο ρωτά:

" Το Πάσχα πότε φτάνει; "

Ήρθε και πέρασε το Πάσχα.

Το συρματόπλεγμα είν` άδειο απο καιρό

σαν τη ζωή μας.

ΒΡΑΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ποίηση

Του Καθ.του Αριστοτ.Παν/μίου Θεσ/νίκης

ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ

<<H ΨYXH>> 

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ  

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΑΝΤΑ 

Η ΨΥΧΗ

Δεν ξέρω γιατί, μα μου λείπει

ο στίχος με το ένθεο φως 

τα λόγια των παρακλητικών

κι εκείνη η βεβαιότητα

για το πέρα από εδώ 

ότι όλα είναι μια Άνοιξη

κι εμείς ανθισμένοι υάκινθοι!

Μου λείπει η ενατένιση του αιθέριου

να μη με εξουσιάζει η ύλη.

Αχ αυτή η ψυχή 

με πόση ουράνια Πίστη

με πόση κατάνυξη, ταπείνωση και αγάπη

μπορεί να ξεπερνάει τον φόβο

την ώρα που εμφανίζεται η σκιά 

του θανάτου; 

Κάποιοι είπαν ότι το σώμα

είναι η φυλακή της ψυχής*

κι άλλοι πεφωτισμένοι

ότι είναι ο ναός της ψυχής

σε μια συνεργασία αγαστή!

Εγώ, τι παραπάνω να πω!

Θεόδωρος Σαντάς,24-4-2018

<<ΑΚΡΟΒΑΤΕΙΣ>> 

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ  

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ  

ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΟΥΣΟΥ 

ΑΚΡΟΒΑΤΕΙΣ

Ακροβατείς ψυχή μου

στα ενδότερα της Άνοιξης

και στην ηθική παράκρουση της εποχής μου 

με ρωτήματα κι΄ανάσες-θαμπωμένα !!

Θα δοξαστεί ο αμνός της ποίησης

και θα σπουδάσει ο άνθρωπος τη σιωπή

στις γλυπτικές χορηγίες των παιδιών σου.

Θ΄αποδράσει ο νους μας ακάλεστος,

στη νηνεμία και στη δρόσο της γης.

Θα ποτιστεί με την κρούστα του λόγου

που ξεχύνεται γύρω σου φωτισμένη !!

Τρίκλωνη ψυχή μου κατασπάραχτη

με ταπεινά κρωάσματα του Μάη

κι΄ολοκαύτωμα της μέρας άσβεστο

ποιό θάναι το στερνό σου χαιρέτισμα ;;

Από το βιβλίο μου ΄΄Ρωτήματα Ψυχής΄΄

Με την αγάπη μου !!--καλό και αισιόδοξο Μάη !!

Κώστας Καρούσος 1 / 5 / 2017

<<ΕΚ ΦΛΟΓΟΣ ΥΨΩΣΗ>> 

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ

ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΙΩΤΑΚΗ 

Εκ φλογός ύψωση

Μακάρια η ψυχή σου,

όταν σκεπάζοντας τα φώτα των καιρών,

ως μόνη λαμπάδα, τα κρύφια φωτίζει.

Κρύσταλλος διαυγής το πέτρινο σπίτι,

το ανθρώπινό σου σώμα.

Κι απ’ τα εσώτατα βύθη,

στου απείρου τα κάλλη.

Αμήν.

Αντώνης Σαμιωτάκης

ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ ΠΟΙΗΜΑ 

<<ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΝΑ>> 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΡΟΜΠΟΝΑ  

Θάλασσά μάνα !

Μέσα στ ατέλειωτα Σου κύματα ακουμπώ 

Στο πέλαο πέρα ελευθερία να μου χαρίζεις

Το νου λυτρώνεις, της Αγάπης στεναγμό 

Τις τρικυμίες της ζωής αντισταθμίζεις....

Για λαβωμένα μυστικά μου σου μιλώ 

Κι εσύ ως μάνα τρυφερά με αγκαλιάζεις 

Ώρα την ώρα προλαβαίνεις να μου πεις

Δεν αντιστέκεσαι ! του εγώ στάση ν αλλάζεις

Ακούω κρυφά μες στην ψυχή λόγια γλυκά

Θαρρώ κρατάς κύμα αντιβρόχι στην ουτοπία

Θάλασσα αλήθεια μου, με λόγια στοργικά 

Ηχείς εντός μου ως θεική ,άγια μελωδία ...

Κύμα το κύμα "Σ αγαπώ "αναφωνείς 

Κι αν χάθηκε απ τον κόσμο η κοσμιότης 

Στους αναρίθμητους αιώνες της ντροπής 

Πόλεμο δίνει στο κακό σοφία, πραότης...

Θάλασσά μάνα!

Του πόνου δίνη με του ονείρου αντιστοιχείς

Κι ενώ απ την τρώγλη της κοινωνίας ξεμακραίνω 

Στην αγκαλιά σου τη γαλάζια με ωθείς 

Διώχνω τις πίκρες μες στα κύματα ανασαίνω...

Σύμμεικτα Χρόνια 

Μαρίνα Προμπονά 

1/5/2017