ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ

ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΘΕΜΑ

<< ΦΙΛΑ ΜΕ >>

Φίλα με
Γιατί κρυώνω εδώ
Φίλα τη γύμνια μου
Να ζεσταθώ
Φίλα με
Όπως την πόρνη σου πες
Φίλα με
Και λόγο άλλο μη λες

Πόση αδικία πόση πικρία
Τα αισθήματα μαθήματα
Να μη μου γίνονται
Τόση λατρεία
Και τόση ατυχία
Να 'ναι λερό
Το ρούχο το λευκό
Που φόρεσα για σένα ...

ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ

ΠΑΡΘΕΝΑΣ ΤΣΟΚΤΟΥΡΙΔΟΥ

<<ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ>>

Τι λες πως είναι η ζωή ;
Ο Έρωτας!
Έρωτα εσύ, που κανείς δεν σε νίκησε…
Μη με κοιτάς….
Έρωτα που όλα είναι δικά σου…
Μη με κοιτάς….
Έρωτα εσύ, που νυχτοπερπατάς
στων κοριτσιών τα τρυφερά τα μάγουλα
και πάνω από τις θάλασσες και τις στεριές πλανιέσαι…
Μη με κοιτάς….
Κανένας δε σου ξέφυγε
ούτε θνητός ούτε άνθρωπος
κι όποιον κρατάς τον ξετρελαίνεις
Μη με κοιτάς….
Εσύ αλλάζεις τα μυαλά των λογικών για το χαμό τους
εσύ τον πόλεμο άναψες αυτόν
ανάμεσα σε γιο και σε πατέρα
μα νικητής, πατώντας πάνω απ' όλους τους μεγάλους νόμους
είν' ολοφάνερος, ο πόθος για τα μάτια της πανώριας κόρης
που παιχνιδίζεις μέσα τους εσύ
Έρωτα, γιε της Αφροδίτης.
Μη με κοιτάς….
Τι λες πως θέλει ο έρωτας;
Μη με κοιτάς….
Θέλει βουτιές ο έρωτας….

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ

ΜΙΝΑΣ ΜΠΟΥΛΕΚΟΥ

<<ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ>>

Τα Σημεία Των Καιρών

Στην απέραντη σιγή

του χρόνου σ’ απαρνήθηκα.

Τα σημεία των καιρών

φανέρωναν την δική σου λιποταξία.

Σημεία στίξης ορισμένα

έμοιαζε η δική μου η ανάπαυλα.

Η απουσία σου έντονη,

θρυμματισμένοι πάγοι

λιώνουν στα χέρια μου.

Η μορφή σου θολώνει

μες τα σκοτάδια,

τα μαλλιά σου

δαρμένα απ’ τον άνεμο.

Πάρε με,

στην αγκαλιά σου να χαθώ.

Βαθιά με κοίταξαν

τα μάτια σου

δεν άντεξα τόσο ΦΩΣ….

Υποσχέσου μου,

να ΄σαι κοντά μου

έρχομαι από μια κουρασμένη χώρα…

Από την Ποιητική μου Συλλογή

«Με τη Ροή του Ανέμου»

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ

ΕΛΕΝΑΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ

<< ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΨΥΧΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ>>

ΑΦΙΈΡΩΜΑ ΨΥΧΉΣ ΣΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ !

Σκούπισε τα μάτια σου !

Έχουν μπεί σκουπίδια ζωής !

Φόρεσε εκείνο το λουλουδιασμένο χαμόγελο ! 

Μόνο έτσι φωτίζει ο κόσμος όλος!

Τι ψάχνεις ;

Μια ζωή που ν' αξίζει μια στιγμή ,

ή μια στιγμή που ν' αξίζει μια ζωή ;

Όσο αισθάνεσαι την ανάγκη

να κοιτάς ψηλά και να χαμο-γελάς, 

τίποτα δεν τελειώνει !

Το ταξίδι στο όνειρο σου είναι εκεί !

Αρχίζει και ξαναρχίζει κάθε μέρα !

Η σημαία που αγαπάς ,

έχει το σταυρό που φυλάς στην καρδιά σου

το γαλάζιο τ' ουρανού και της θάλασσας,

το λευκό της χαράς και της ελπίδας !

Όσο υπάρχουν ψυχές που νοιάζονται ,

μπορούν να πλέξουν με απλωμένα χέρια

την τεράστια ατέρμονη αγκαλιά του μαζί 

ΟΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΎ ΈΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΜΈΝΟΙ !

Δεν είσαι μόνη !

Όλα αυτά ζωγραφίζουν την ευτυχία σου !

Αυτήν δε μπορεί να (σ)την πάρει κανείς !

Ούτε να (σ)την αγοράσει !

Ούτε να (σ)την πουλήσει !

Έλενα Χατζηγιάννη

ΣΤΗΝ ΕΚΛΕΚΤΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΦΙΛΗ

ΤΖΟΥΛΙΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑΚΟΥ

ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΗ ΚΑΙ ΜΕ ΟΜΟΡΦΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

<<ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ>.

ΑΡΧΗ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

Ένα φως ροδίζει την άγραφη μνήμη,

ένα κύμα καθάριο γεμίζει τον ουρανό,

μέσα στην υγρή σαγήνη της θάλασσας

φωλιάζει ασάλευτο το πουλί του ανέμου.

Δε μιλάμε. Όμως, ακούμε

τους ήχους της σιωπής σε κάθε βλέμμα.

Αφετηρία το βλέμμα.

Δε μιλάμε. Όμως, ακούμε

τις λέξεις που αστράφτουν στον ήλιο.

Αρχή χωρίς τέλος.

Ποιητική Συλλογή «Απρόσμενη ΄Ανοιξη»

Απλά, χαμογελάμε ο ένας στον άλλον. Τζούλια Πουλημενάκου Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση

Αθήνα 2016

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗ

ΘΕΩΔΟΡΟΥ ΣΑΝΤΑ

ΕΥΧΕΣ ΜΕ ΗΛΙΟΦΑΝΕΙΑ

Σ'ένα κορίτσι με φως

ψάχνω έναν στίχο αγάπης

να τον έχει για φυλαχτό

όταν θυμώνουν οι Μοίρες.

Σ'ένα κορίτσι δικό μας

που ζει με αλήθεια

ψάχνω μιαν ευχή

να την κρατάει αιώνια !

Θεόδωρος Σαντάς,Θεσσαλονίκη,21-7-2016

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΕΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ

 ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ

------------ ΑΛΑΞΕΥΤΗ ΑΓΑΠΗ -----------------

Σε κάλεσα αγάπη

να κατοικήσεις στο στέρνο μου.

Που'ναι πελώριο,να χωρούν στόλοι

άστρων ταξιδευτών

κι'όλα τα αλεμβολόγητα ειρηνόπλοια.

Εκεί,πέρα απ'τις εσχατιές

της σιωπής

μακριά απ'τα χειμαδιά που βόσκουν

τα ετοιμόγεννα σύννεφα δακρύων.

Εκεί,που δεν λαξεύει την ύλη ο χρόνος.

Εκεί ! θα ηλιοτροπούμε ασίδεροι

φορώντας τις φωτεινές μας ταυτότητες.

Με άρτον και οίνον χωρίς Ιούδα.

Έλα εκεί,να μιλήσουμε για ορίζοντες

και ωκεάνια αισθήματα.

Έλα να διευθύνουμε το ίσο 

του ψιθύρου των λουλουδιών

ώσπου να στεφανωθούμε

την αιωνιότητα.

Ορκισμένοι στο ευαγγέλιο

των κρίνων.

Έλα αγάπη.

Πνευμ.δικ. Γιάννης Φιλιππάκης 17/7/2016

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ,

 ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ <<ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ>>

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΑΒΟΥΛΑΡΗ

Ένα απόσπασμα από το βιβλίο μου "Νυν και Αεί", για να μην ξεχνάμε αυτούς που θυσιάστηκαν!

Το χαμόγελο του νεκρού λουλουδιού

Ήταν εκείνο το αμούστακο παιδί, που κοίταζε κατάματα τον ήλιο. Κι ήταν εκείνο το μικρό, νεκρό παιδί, που έβαψε πορφυρό το σπασμένο, ξερό λουλούδι, πάνω στη χαροκαμένη κυπριακή γη. Οι άντρες γύρισαν και κοίταξαν, με μάτια από τριαντάφυλλα και πρωινή πάχνη γεμάτα, εκείνο το σκοτωμένο λουλούδι!
Οι άντρες, με το στήθος γεμάτο άνεμο, θρήνησαν για το μικρό, άπνοο λουλούδι, που κοίταζε με μάτια όλο φως κατάματα τον ήλιο…
Κατά το λιόγερμα ήλθε ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο και μας έφερε φαγητό. Κι έβλεπες τους στρατιώτες που το συνόδευαν, ν’ ανατριχιάζουν, σα να έβλεπαν ξεγυμνωμένα τα κόκαλά τους, ότι δεν ήταν συνηθισμένοι στου θανάτου το άγγιγμα και στα νεκρά λουλούδια!
Οι άντρες βάλθηκαν να τρώνε με βουλιμία, θαρρείς και ήταν σε γάμο ή σε γλέντι, χωρίς να τους νοιάζει το παγωμένο γέλιο του θανάτου, που έτρωγε μαζί τους! Βλέπεις τόσες ημέρες μαζί του είχαν γίνει φίλοι πια!
Ο οδηγός του αυτοκινήτου βιάστηκε να φύγει, επειδή τέλειωναν γρήγορα τα λίγα κουράγια, που είχανε οι άμαθοι! Παρατηρούσαμε το αυτοκίνητο να μακραίνει, μ’ ένα πικρό χαμόγελο κολλημένο δίπλα από το τσιγάρο μας. Και ξάφνου εκείνο έγινε σημάδι, κι ύστερα είδαμε τη λάμψη, κι ύστερα τίποτα! Μόνο κάτι μορφές να πετάνε ανάερα πάνω από τη χαίνουσα γη της Κύπρου!
Κοιτάξαμε το μικρό, σκοτωμένο λουλούδι. Ήταν εκεί και χαμογελούσε!
Πιάσαμε όλοι πάλι τα πόστα μας, γιατί το δειλινό είχε γίνει κόκκινο και μας φόβισε τόσο αίμα μαζεμένο στον ουρανό!

Θ΄

Ήλθαν με χάλκινα φτερά στους ώμους,
με φλόγες στα μάτια και πούσι στις ψυχές,
τη ζωή μου σημαδεύοντας
με ρομφαίες αστραπής
και φιλιά έχιδνας!

Ήλθαν το τραγούδι του ήλιου σκοτώνοντας,
στο στήθος της πατρίδας μου!
Και τότε πήρα το όπλο μου
να τους πολεμήσω.
Για μια ακόμη φορά,
στης μοίρας μου ταγμένος το προαιώνιο μετερίζι.

Μια γραφίδα κι ένα λευκό χαρτί
τα όπλα μου…
και μυριάδες ανεμόμυλοι οι εχθροί μου!
Τους στίχους μου τους κάρφωσα στα κορμιά τους!
Σκοτώνω τους ανεμόμυλους,
σκοτώνω τα ψεύτικα λόγια!
Σκοτώνω, σκοτώνω, σκοτώνω!

Η γραφίδα μου έγινε ξίφος διάπυρο, ματωμένο
και το χαρτί θάλασσα νεκρών λόγων
κι όμως ατέλειωτα σμήνη έρχονται ολοένα.
Τούτο θαρρώ είναι το πεπρωμένο μου,
να γίνω εξολοθρευτής ιδεών, ψεύτικων, απατηλών ιδεών!

Πέρασαν μέρες, αιώνες, ατέλειωτος ο χρόνος…
κι εγώ εδώ, να φυλάγω Θερμοπύλες!
Σκοτώνω τις ψεύτικες ιδέες.
Ντύνομαι το θάνατο για να φανούν οι αληθινές
ή ποιος ξέρει ίσως οι πραγματικά επίβουλες!
Δε φοβάμαι τους Εφιάλτες!
Τι μπορεί να κάνει ένας εφιάλτης,
όταν είσαι αποφασισμένος να πεθάνεις!
Όταν έχεις γλυτώσει από την τελευταία χίμαιρα,
όταν έχεις συντρίψει
τα έσχατα δεσμά της ψυχής, την ελπίδα!
Όταν είσαι εσύ ο ελάχιστος
αλλά και ο μέγιστος ψαλμός του κόσμου!

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ 

ΛΑΜΠΡΟ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

<<Ο ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ>>

Ο ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ

Τι πέπλο κι αυτό !

Ντροπές καλύπτει;

Ενοχές;

Το γλιστερό υπόβαθρο της μνήμης;

Τη νοσταλγία κρύβει.

Μάτια μου, δείτε.

Τι;

Ο,τι δεν καίγεται στο εύφλεκτο περίπου.

Ψίθυροι υφαρπάζονται από φήμες,,

συνωμοτεί σε βάλτους 

η βραχύβια ηχώ.

Τι πειθώ !

Τη νοσταλγία κρύβει.

Παράτολμο να κόβεις εντελβάις.

Πόσο τιμάται η αποδοχή

στη λατρευτή αγκάλη !

Ενα κερί δεν ευκαιρεί να κλάψει,

μα ένας κόμπος, ένα δάκρυ στο κορμί του,

μάρτυρας μιας επέτειου,

που 'χε ανάψει.

Οθόνη, νότες,χρώματα,

μορφές αγαπημένες,

να μην απομακρύνεστε.

Οταν χαθεί ένας νοσταλγός,

ευθύνεστε.

ΛΑΜΠΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ''Διαυγής Αντίδραση

ΕΝΑ  ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ- ΠΟΙΗΤΡΙΑ

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΡΑΒΒΑΤΙΤΗ ΚΟΥΡΟΥΜΑΛΗ

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ

"Ω ΑΧΕΡΩΝ"
Θλίβομαι Αχέρων,
Θλίβομαι...
Θαρρώ πως είναι 
η θλίψη μου πιότερο πικρή
κι από τα πικρά νερά σου,
δίχως χαρά εγώ,δίχως χαρά κι εσύ...
Κλαίω Αχέρων,
Κλαίω...
Κι είναι πιότερο μαύρα τα δάκρυά μου
απότα δικά σου τα νερά 
που ο Δίας καταράστηκε, 
καταραμένος εσύ 
καταραμένη κι εγώ. ...
Ω,τι πόνος, τι οδυρμός,
θρηνώ Αχέρων
κι είναι ο θρήνος μου πιότερο 
βροντόλαλος από του Κωκυτού
που χύνεται στα σπλάχνα σου
ωσάν το δηλητήριο στην ψυχή μου...
Καίγομαι Αχέρων,
Καίγομαι ωσάν τις φλόγες του
Πυριφλεγέθοντα που η πύρα τους
ως του Άδη φτάνει το βασίλειο. ..
Ω Αχέρων, έφτασε για μένα 
η στερνή η ώρα. ..
Να,να...Βλέπω τον ψυχοπομπό Ερμή
έρχεται να με πάρει στον Χάροντα
να παραδώσει την ψυχή μου,
και σαν η διαδρομή τελειώσει 
στου Άδη το Βασίλειο να φτάσω 
το καταραχνιασμένο...
Ω Αχέρων, πόσο απελπισμένος 
να'σαι από όλα τ'αρσενικά 
που ο γέροντας νεκροπομπός
σου μάζεψε στα σπλάχνα...
Τόσο που είδες γυναίκα όμορφη 
και ζήλεψες να τηνε καταπιείς....
Ω Αχέρων, κλείνω τα μάτια. ...
Αντίο λεύκες λυγερές 
αντίο ιτιές καρποτινάχτρες,
οι πύλες του Άδη με ρουφούν
στον κάτω κόσμο να με πάνε...
Ω νιάτα μου!!!!!!!
Γεωργία κραββαριτη Κουρούμαλη
19-7-2016

ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΟΓΙΟΣ, ΠΟΙΗΤΗΣ, ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ,

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΖΑΖΗΣ

ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ

<<ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΓΡΑΝΙΤΗ>>

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟΝ.

https://www.youtube.com/watch?v=Tq65qqDV9bg&feature=youtu.be

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΛΕΝΤΟ, Η ΠΟΙΗΤΡΙΑ

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΚΗ ΨΥΧΟΓΙΟΥ

ΣΕ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΟΙΗΜΑ

<<ΑΝΕΛΛΙΠΩΣ>>

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ

Ανελλιπώς!

Κυνηγώντας τις λέξεις, χτίζω το σπίτι μου,

διαβάζοντας τις σκέψεις τους,

προικοδοτώ τα φουσάτα του νου.

Με λογόπλινθους

οχυρώνω τους σελιδόκαμπους και σφραγίζω

των εισβολέων τα εμβόλιμα.

Κατοχυρωμένα τα λεξικά υβρίδια,

αναπαράγονται.

Νιογέννητα, εφηβείας εξερχόμενα, 

ενηλικίωσης αποστάγματα, όλα εδώ.

Στο περιφρούριστο του μυαλού μου πέλαγος.

Ακύματο πορεύεται στου λυτρωμού το φως.

Ανελλιπώς!

17/7/2016

ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ, ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ

ΣΤΙΣ 16-7-2016

<<Η ΑΣΠΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ>>

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΤΑΓΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ, ΓΙΑ ΤΥΦΛΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ.

ΕΠΙΣΗΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ.

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΑΤΑΣ, ΤΑΣΟΣ ΠΑΛΑΜΤΖΙΔΗΣ.

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ

ΒΟΥΛΑΣ ΜΕΜΟΥ

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ

κλειδωσα στη στερνα της πισω αυλης,
δυο σποριες αστερια..
αλαφιασμενα σπουργιτια 
στοιχειωσαν την νύχτα των ορκων.
Στολισα τα ακροδαχτυλα μου με μαδιμενες θυμισες….
Ο παφλασμος του αποσπεριτη,
πετρωσε την νεκρικη σιγη των αισθησεων.
Και εκει απεναντι στο πεζουλι ..
Μοιρολογουσε η μοναξια
Σε ηχους πλαγιους..
Β.Μεμου

<<ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ>>

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΑΛΑΝΤΗΣ

ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Κρεμιέσαι από τα παραθυρόφυλλα

μην τυχόν κι από ατύχημα ανοίξουν

Κι είναι τα παραθυρόφυλλα τα κλειστά

φύλακες και φυλακές της θλιβερής αλήθειας

Έξω, στο σκοτάδι

σαν νυχτοπούλι πετά η κραυγή σου

συνομώτης της σιωπής που διάλεξες

Ο πόνος έξω απ´ τον κόσμο σ´ άφησε

μόνος εσύ τα κλειδιά κρατάς

ακοίμητος φρουρός της γνώσης που το μέσα σου έσπασε

Χριστίνα