BloomingWord

ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ, ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ,

ΣΕ ΕΝΑ ΤΟΠΟ ΓΕΜΑΤΟ ΦΩΣ,

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΝΟΥΡΗΣ ΠΗΡΕ ΑΞΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ Π.Ε.Λ.

ΣΤΟΥΣ 31ους ΠΟΙΗΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ, ΜΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

ΑΠΑΝΤΟΧΗ

Απαντοχή

Τον οίστρο μας τον πλέξαμε πλεξούδες

τις λέξεις παρατάξαμε στρατό

κρατήσαμε μονάχα τα νοήματα.

Τώρα θα κατάλαβες πώς σπέρνουν οι τρελοί

την ποίηση στα έγκατα του λόγου.

Σήμερα για ‘σένα και για ‘μένα γράφω

για τον τάδε και τον δείνα.

Κάποτε, αν θυμάσαι,

πρόσφυγες δηλώναμε κοινών απωθημένων.

Η μοίρα μας μια άγνωστη γνωστή

στων λαών τα χωνευτήρια.

Γράφω για το λιόδεντρο, τη δάφνη,

καραβόπανα, αρμύρα κι αμπελώνες.

Για μια αδέσποτη κοιτίδα, γράφω,

προίκα της μονάκριβη 

το φως.

Γράφω για το άλικο το χώμα

που ρίζωσε στα σπλάχνα του η θυσία.

Μάλλον δεν καρπωθήκαμε τα προπατορικά μας

Μάλλον του κόσμου δε ρημάξαμε συθέμελα την έχτρα.

Όσα στοιβάξαμε ενδεχόμενα,

της ύβρεως το πρόσχημα. 

Όλων των μύθων τα διδάγματα

απαντοχή στα χέρια ενός παιδιού∙

κάποια θάλασσα το ξέβρασε κι αυτό

κάποια μάνα θα το κλάψει στο βωμό.

 

Έτσι είναι ο άνθρωπος

ένα «ρω» μες στην αρρώστια της ζωής. 

Αύριο έλα να γνωριστούμε απ' την καλή.

Αύριο γεννάμε την αγάπη.