ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΜΑ ΤΟΣΟ ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΟ
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΡΟΜΠΟΝΑ
ΜΙΚΡΗ ΣΤΑΓΟΝΑ
Ήθελε, μα δεν μπόραγε, ήτανε μια σταγόνα,
μια σταγονίτσα, τόση δα, με λυγισμένο γόνα.
Τι δύναμη να είχε αυτή; τι μπόρειε να νικήσει;
Μικρό ανήμπορο παιδί ποιά μάχη να κερδίσει;
Καμιά!
Ήταν μονάδα, ένα τίποτα, όχι φωτός η δάδα.
Μα, αν συνταχθεί, αν μ’ άλλες συμβιώσει,
η σταγονίτσα η μικρή τότε θα μεγαλώσει!
Θα επιτύχει θαύματα, για να δημιουργήσει,
όσα ομορφαίνουν τη ζωή, στολίζουνε τη φύση.
Το ίδιο με τα γράμματα συμβαίνει, μα το μύθο.
Αν συνταχθούνε στη σειρά φτιάχνουνε ένα στίχο.
Αν δίνουν λέξεις, νοήματα μ' αξίες της Αγάπης,
τότε ο συγγραφέας τους λέγεται "Αγαπολάτρης".
Αν ομορφιές εκφράζουν, σκέψεις, συναισθήματα,
τον άνθρωπο ανεβάζουν στης Ποίησης τα κτήματα.
Μικρή σταγόνα και μπορεί ο ήλιος να τη σβήσει.
Κι η λέξη κάποτε οδηγεί στον θάνατο, στη θλίψη.
Τίποτα αναλλοίωτο και σταθερό δε μένει…
μα, και απ' το λίγο γίνεται η ζωή ευτυχισμένη…
ΜΑΡΙΝΑ ΠΡΟΜΠΟΝΑ
