Μέμνησω της Άνοιξης.

Ακροπατώντας στην αυλή της φωτεινής έκφρασης

έπεσα πάνω σε ώριμους μυγδαλανθούς.

Μέμνησω της Άνοιξης.

Μεθυστικό άρωμα θυμίζει

πρωτόλεια όσφρηση γένεσης,

σαν η επιλογής ζωής να είναι

αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης.

Πρωτόπλαστη επιταγή επιβάλλει

την ανέγγιχτη θαυμαστική κίνηση

αυτή που αποτρέπει την άπληστη αφή στο δοξαστικό έργο.

Αυτή δεν είν’ ‘άλλη παρά μια «απλή» αμυγδαλιά,

μούσα όμως τόσων και τόσων.

Μπλεγμένη με κισσούς και σύρματα

δηλώνει τόσο δυνατά

το πείσμα της επιταγής της ζωής.

Μπερδεμένη με ήλιο και συννεφιά

Πεισματικά χαρίζει την αγνή

Αντικειμενική απαρομοίαστη ομορφιά της.

Κι εκεί στην ιστορική της επανάληψη ύπαρξης

συμπαρασύρει κι έναν άντρα στη δόξα της.

Τον Μάρτη.

Όλγα Αχειμάστου

 

 

          ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ

Ο πυρήνας των στίχων σου τον κόσμο ομορφαίνει.

Μια ονειροπόλα ατμόσφαιρα κυριαρχεί.

Η αποθέωση του φωτός γίνεσαι…,

της λογικής και του ωραίου που σε συνταράσσει.

Διέξοδο στις ανησυχίες σου δίνεις.

Η σφαίρα αυτής της επιρροής, πυρήνας γίνεται,

τη ζωή ακολουθεί, που το μεγάλο τόξο της

για αγάπη και ενότητα μιλάει…

Στη δύναμη του φωτός πιστεύεις,

που τις ψυχές εξευμενίζει.

Ιδιότυπος ρομαντισμός σε περιβάλλει, σε κεντρίζει.

Η απλότητα τού μέσα κόσμου σου σε θέλγει,

όλα τυλιγμένα σε αιθέρες αρμονίας βρίσκονται,

ακαθόριστες παραισθήσεις σκορπίζοντας.

Άνθρωπε μυστικιστική διάθεση σ’ επηρεάζει,

τους παλμούς να εκδηλώνονται αβίαστα αφήνεις,

σε φράσεις με αβρότητα λαξευμένες

και απαράμιλλη ευαισθησία εμπνευσμένες.

Η δυναμική της στιγμής αυξάνεται,

γύρω σου νιώθεις…, αναπνέεις…,

σ’ αυτή τη στιγμή τα πάντα κλείνεις!

Να χωρέσει όλος ο κόσμος θέλεις,

σε μια χαραμάδα γεμάτη από Φως!

Όλγα Κανελλοπούλου

 Ψυχή της μοναξιάς

Ψυχή της μοναξιάς στο μαγικό ακρογιάλι,

τον στοχασμό απλώνει στο αλμυρό κύμα,

στην αμμουδιά φλοίσβιο μούρμουρο, ποίημα,

όπου η αρχαία λύρα, σαν ύμνο θα το ψάλλει.

Η μελωδία αρχέγονη, λαξεμένη σε γρανίτη

μες τον βυθό διαχέεται, τον σιωπηλό κόσμο

αιώνιο ναυάγιο κι ο ήχος δραπέτης σε δρόμο

συμπαντικό στο ασημοφώς του αποσπερίτη

και στον φλοιό σιωπής της μαγικής Σελήνης.

Βοή, αστρικός τόνος, σαν προσευχή μοιάζει

από λευκόφωτο σμάρι αγγέλων που σκιάζει

τον ζόφο του απείρου σε θύελλα σκοτοδίνης.

Ψυχή της μοναξιάς στο μαγικό ακρογιάλι,

στο χρόνο αναζητά πνεύματος μονοπάτια,

στερνή φορά να τα διαβεί, σαν κάποτε πάλι

με στίχων μες τα δάχτυλα, το νου κομμάτια,

δώρο στης λήθης το βωμό και την αγκάλη

της σκόνης που στα ερμάρια χτίζει παλάτια.

Ναύπλιο - Καραθώνα 3.6.2016

Μίμης Μάζης

 « Διαγράφοντας κύκλους»

Οι άφρονες υλιστές

βουλιάζουν στη στεριά που σκίστηκε στα δυο

και η θάλασσα τους βύθισε στους ουρανούς.

- Μην αφήνετε τα όρνια να τους κατασπαράξουν

… μήτε τα κήτη που αδημονούν τη σάρκα

- Βοηθήστε να τους βγάλουμε

στη γη της επαγγελίας

… μπορεί να γίνουν άνθρωποι.

Τα παιδιά, οι πεινασμένοι,

τα λειψά κορμιά των αδικημένων

βαδίζουν στον αφρό των κυμάτων

πλάι στην κορυφογραμμή των σκεπών,

απλώνουν τα χέρια, πετούν γάντζους

να κρατήσουν στην ψυχή τους

το κλάμα και τα ουρλιαχτά αυτών που χάνονται.

- Με ακούτε;

- Σηκώστε τις καρδιές,

… μέχρι να γεμίσουνε τα περιβόλια θεούς

… μέχρι το νερό να ξανασμίξει με τις πηγές

-Πού τις πετάξατε μωρέ τις καρδιές;

Κώστας Βασιλάκος

 Η αγάπη νικά...

Όπως καλπάζει ο καιρός,

οι άνθρωποι έτρεχαν χωρίς καθόλου να μιλούν.

Η σκέψη ήταν πολυτέλεια για λίγους...

Μια πρωτόγνωρη γλώσσα συλλαβιζε φθόγγους.

Η αυγή δεν ξεχώριζε από τη νύχτα,

διαφωνίες σταμάτησαν,

δεν είχαν λόγο ύπαρξης.

Οι μέρες άλλαζαν χωρίς επαλήθευση,

πράξεις άλγεβρας,

βαθιές ανάσες ερωτευμένων...

Φιλιά στα κρυφά,

το άγρυπνο μάτι,

να μην τολμήσει.

Αλλοπαρμένοι Ναρκισσοι,

συνεργάτες ονειρικων καταιγίδων....

Φαρισαίοι που φόρεσαν προβιά αμνών,

με πειθώ ξεγελούν...

Μα το μαράζι σταματά!!!!!

Πληγωμένο χελιδόνι ψάχνει γωνιά....

Ψυχές με σημασία άνοιξαν τις πόρτες ,

φροντίδα έδωσαν...

Πατροκλος Σεφεριαδης

  ΓΕΝΝΑ ΣΚΙΟΦΩΤΟΣ

Έξω

Φλεβάρης με ανέμους..

Στο δωμάτιο

μπήκε το πρωινό φως.

Που αφήνει φωτοσκιάσεις

πίσω στον απέναντι τείχο

σαν κυματώδη θάλασσα.

Εικόνες ανθρώπων χωρίς φύλο

Κυλινδρικά κεφάλια

Το παλτό του σώματος

στο κρεμαστάρι..

Το φως πληθαίνει, παίζει

κι' αδιάκοπα αλλάζει εικόνες

στον τοίχο

σαν μια ταραχώδη θαλασσα.

Στέκω ανάμεσα τους,

Στην οθόνη γραμμές

τρεμοπαίζουν

σαν κυματισμοί ίριδας.

Ο αγέρας δρα στο φως

Σμπαραλιάζει δέντρα και φύλλα

Οι εικόνες παίρνουν

να διαλύονται και τελικά έξαφνα

ψηλά στην αγριεμένη θάλασσα

προβάλλει ένας σταυρός..

Πλαγίως, ένα χέρι πιο μακρύ

στη θέση ονόματος

και ημερομηνίας..

Ποιος να ουρλιάξει..

Άμοιρη βρύση αναστενάζεις

για τον φίλο που δεν έρχεται..

Εσύ να σκουριάζεις

κι' εμένα η ζωή να μου φεύγει.

Λευτέρης Σιωμος

 ΣΠΑΣΕ ΤΟ ΜΠΛΌΓΚΟ ΤΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ

Μες στον αρχέγονο χορό των Δωριέων

κοίτα το μέλλον, πως χορεύει και ουρλιάζει,

τι ΄ναι δεμένο στον τροχό των γηραλέων

που το μυαλό τους μόνο τον χρυσό σοδιάζει.

Κοίτα και φρίξε, πως του σπάζουνε τα πόδια

και πως το στήθος του τρυπούν με ξιφολόγχες,

πως μες στο αίμα του κυλούν τα δηλητήρια

και μες στα μάτια πως βοούν οι Σπιναλόγκες.

Αν είσαι Άνθρωπος λοιπόν κατάλαβε με,

τούτο το μέλλον δεν ταιριάζει των παιδιών μας,

τι ΄ναι τα όνειρα κλεισμένα σ΄ αποθήκες

κι όλα τα άσματα, πικρά ΄ναι των ψυχών μας.

Σπάσε λοιπόν, το μπλόγκο των τεράτων

και σπίρτο ρίξε στις Αλήθειες των θαυμάτων,

ν΄ ανατινάξουμε τους κλέφτες τους αγύρτες

και της αγάπης να λυτρώσουμε τους Μύστες.

Νίκος Δημογκότσης.

 Αστάλαχτη φεγγοβολιά

και μανιασμένη μέρα

ναυαγιασμένου αδελφού

τής νόησης μας ξέρα....

Τής πεθυμιάς τα θρύψαλλα

στέμματα των αιώνων...

εκεί τα λαχταρίσματα

των πόνων και των φθόνων...

Να σας προκρίνω γδικιωμούς,

να σας χορτάσω ελπίδες

στα ξέφρενα καραδοκώ

ουράνιες αχτίδες.....

Μέριασε η απόγνωση

σωριάσθηκε μαζί μας

σα δρέπανο των οδυρμών

εχήρεψε η ψυχή μας ...

Ύστερη γνώση η χαρά

κι η λύπη ο θηλασμός της

ύστερη η ανθρωπότητα

και ο Θεός εχθρός της...

έσχατος Θεοτοκόφιλος

Όλες οι αντιδράσΌλγα Κανελλοπούλου Ντινοδή

 Ήρωες των ΙΜΙΩΝ

Στην αγκαλιά των άστρων

πάνω σ’ αιώνιες αχτίδες

άγγελοι του Ελ Γκρέκο.

Σας στέλνουμε δάκρυα πεθυμιάς.

Όλων μας τις αναπνοές

Πού κοιμάστε γλυκές μας ψυχές;

Οι μάνες σας, μοναχές…

μ’ άδειες αγκαλιές,

αγναντεύουν το Αιγαίον…

Γλάροι δεν ήρθαν

πάνω απ’ του Αιγαίου τα νερά.

Τόσα χρόνια χειμώνας στη γη

και σεις σε δρόμο κρίνων,

δίχως ήλιο και βροχή,

στην έρημη σιγή.

Κι όμως ΖΕΙΤΕ…

Στα υπερβατικά όνειρά μας.

Στην αγκαλιά ανεμοστρόβιλου.

Σε κήπους μωβ.

Σε κάμαρες αέρινες.

Κάτω από φεγγάρια αμόλυντα

Μέσα σε χιλιάδες χαμόγελα αγγέλων.

Μέσ’ στα θαμπά φύλλα των λογισμών μας.

Σιωπηλές μορφές

σε μετέωρο αιώνα.

Ζείτε… Ζείτε…

Ήρωες των Ιμίων,

Άγγελοι των Ιμίων,

Βλαχάκο – Γιαλοψιέ – Καραθανάση…

Ουράνιες ψυχές!

Τιμές και δόξα στους γονείς

που γέννησαν τους Ήρωες

Αναλύεσαι σε δάκρυα

εσύ, ο ποιητής

αντικρίζοντας τα μάτια

μάνας τραγικής.

Δεν έχεις τίποτα πια να πεις…

Κλαις μαζί της

Νότες ξεχύνονται υγρές

μουσικής ελεγειακής…

Τις παίρνει ο άνεμος,

σ’ ώρα προσευχής,

για τους αγγέλους

τους εν τοις ουρανοίς.

Δόξα στον ήρωα Έκτορα Γιαλοψιό

Δόξα στον ήρωα Παναγιώτη Βλαχάκο

Δόξα στον ήρωα Χρήστο Καραθανάση.

Παναγιώτα Ζαλώνη

Ποιήτρια – Λογοτέχνης- Ζωγράφος – Αγιογράφος

 Συντακτικές υπερβολές.

Πέρασε η ζωή

σαν ασύντακτη πρόταση.

Υποκείμενο του θανάτου;

Ο άνθρωπος!

Κι εσύ κι έγώ αντικείμενα

φτηνής εκμετάλλευσης.

Γεμίσαμε το δωμάτιο

με κατηγορηματικούς

προσδιορισμούς.

Το συναίσθημα κατηγορούμενο

για ασέλγεια σε ανήλικα απρόσωπα ρήματα.

Συνημμένες μετοχές

σκόρπιες στο πάτωμα..

Αοριστίες!

Ο έρωτας;

Μια συρραφή

Υποθετικών λόγων.

Τα παιδία παίζει

χωρίς παιχνίδια πια.

Η επεξήγηση που δόθηκε ελλιπής.

Πέρασε η ζωή

σαν σχήμα ασύνδετο.

Ποιητικό αίτιο θανάτου;

Ο χρόνος!

Κι εσύ;

Ψάχνεις

τη γενική της αιτίας,

παράθεση επιχειρημάτων

για τα αυτονόητα...

Όμως εξέπνευσε

η περίοδος χάριτος.

Τώρα o κόσμος

μια αντιφατική πρόθεση,

Τα σοφίσματα επιβιώνουν

Το μέλλον;

Συντελεσμένο αιώνες.

Βεβαίως

με παραποίηση

της αλήθειας,

από κραυγές

και συνομωσιολογίες

πλαγίου λόγου.

Προσδοκώμενο ουσιαστικό;

η Μοναξιά.

Κι όμως,

μπορεί η εξαίρεση

να παραβιάσει τον κανόνα.

Δυνατόν...

Απορείς;

Ο κουρασμένος χάνει

στα χαρτιά

και πιο πολύ στην Αγάπη.

Καιρός

για βουλητικές προτάσεις.

Θα εξετασθείς γραπτά,

και προφορικά.

Οι πράξεις, βέβαια,

μετράνε πιο πολύ

από τη θεωρία...

Μαρίνα Ι.Προμπονά