ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΜΙΑΣ ΟΜΟΡΦΗΣ ΨΥΧΗΣ,
ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗ
<<ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΑΣΟΜΕΡΑΣ ΖΩΗ ΜΟΥ>>
Δεν είναι να χασομεράς ζωή μου.
Περνά γοργά η ώρα της Ηούς,
το μεσημέρι, το εσπέρας, το λυκόφως.
Κι ύστερα θάρθ' η νύχτα.
Κι όλα τού εγώ τα ξάρτια θα σπαστούν.
Κι εκείνο το λυχνάρι, το γλυκύφωτο,
οπού έφεγγε στο πέλος των ματιών,
θα σβήσει και ξανά το σκότος ,
απ’ εκεί που ήρθα, θάρθει.
Όλα, χωρίς εμένα στο παρόν,
ωσάν να μην υπάρχουν θάναι.
Όλα, χωρίς εμένα τίποτα για μένα.
Μηδέν διασπασμένο τ' όνομά μου
πάνω στο σταυρό.
Γι' αυτό ας μη χασομερώ.
Σήμερ' ας δείξω πόσο αγαπώ
κι όσο μπορώ πιότερο ας δοθώ,
πιότερο κι απ' το εγώ μου ,
εσάς να αγαπήσω.
Και θάναι μεγαλείο τ’ ό,τι ζω!
Γιώργης Δρυμωνιάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου