ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ{ ΜΑΓΙΣΣΑΣ ΚΙΡΚΗΣ }
ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΚΗ- ΨΥΧΟΓΙΟΥ
<< ΔΙΧΩΣ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ >>
Δίχως τα χελιδόνια
Θυελλώδεις άνεμοι φυσούν συναισθήματα.
Ρυτιδιάζουν των λιμνών οι κρούστες
στο πέρασμά τους.
Μες στη χαμένη σιγαλιά των βυθών
αναθρέφει η νύχτα τα παιδιά της.
Σκούρο μπλε η υπομονή
ξεμοναχιάζει τη γαλήνη των νερών
ξεθάβοντας μυστηριακές μουσικές.
Άλλαζαν σχήματα οι θαλασσόπετρες
στη μαρτυρία των αφρόπεπλων κυμάτων.
Ροδαλό καθρεφτιζόταν στη χαίτη τους
της αυγής το χρώμα.
Κι εγώ, το καράβι έψαχνα
που σε πήρε μακριά μου.
Όχι, δεν ήταν απλά πεθυμιά που ξέσπασε,
μήτε νοσταλγίας αχός η αναζήτηση.
Θέμα ύπαρξης ήταν κι επιβίωσης.
Δίχως τα χελιδόνια των ματιών σου
πως θ’ αναγνωρίσω την άνοιξη;
20/10/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου