<<ΚΙ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ>>
ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΚΗ- ΨΥΧΟΓΙΟΥ
Κι η ζωή συνεχίζεται…
Χάθηκαν τα μονοπάτια του ήλιου.
Στο άμετρο στερέωμα, καρφιτσωμένες
ικεσίες κρούουν τ’ ουρανού τα ρόπτρα.
Να σιγήσουν θέλουν των ανέμων οι έλικες
των σύννεφων οι βαθυκόκκινες εκτροπές.
Απλωμένες ελπίδες στων θεών τις στράτες,
σκόρπιες υποσχέσεις στα παζάρια των θνητών.
Κι εκείνο το ευπρεπές γιόμα,
πώς εκμεταλλεύτηκε του χρόνου το κενό;
Νύχτα ανέβηκε στου θόλου το μάτι,
λίγο μετά τις δώδεκα προσκύνησε
της μάχιμης αυγής το πρωινό .
Κλειστά τ’ αυτιά στις σειρήνες
κι η γαλέρα, ανάηχα επιχειρούσε
στη συμπάθεια του πέλαγου.
Στα δεξά του, φυντάνια ηλιόθρεφτα
ανάστησαν τη μέρα.
Κι η ζωή συνεχίζεται..
Ως τα τώρα που μιλάμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου