ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΝΩΝΥΜΟ
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΝΙΟΒΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
το κόκκινο σπίτι
καταμεσίς της θάλασσας
δεν είχε ουρανό
ούτε πεσμένα φύλλα
ούτε ένα σκύλο να φοβάται τα κύματα
τη νύχτα
κάποιος
φορούσε το κλειδί
στο λαιμό του
στερέωνε το φεγγάρι
στο παράθυρο
άδειαζε το βυθό σε μια σακούλα
πλαστική
τα δωμάτια άλλαζαν θέση
και πνίγονταν
μια γυναίκα ζητούσε βοήθεια
τα μαλλιά της επέπλεαν
κανένα κλάμα δεν ήταν δικό της
ίσως και να μην ήταν δικά της
τα μαλλιά που επέπλεαν
νιοβη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου