Με αγάπησαν τα πέτρινα χρόνια!
Μα εγώ αγάπησα τη θάλασσα!
Και ήρθαν τα πέτρινα
κι έγιναν βράχοι αλύγιστοι.
Μόνο που τώρα μπερδεύτηκα.
που κρύβει θησαυρούς και σκοτάδι
και λιάζεται στη φωτιά του ήλιου
αποτυπώνοντας τον ουρανό;
Ή μήπως είμαι βράχος αγέρωχος
που τον λειαίνει η λυσσαλέα μανία
των απανωτών κυμάτων;
Γιώτα Καλογιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου