ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΘΑΜΑΤΑ
Απόρησαν τα στόματα της Ποσειδωνίας
στα λόγια τα πανσέληνα
Μυρωμένο σεντόνι
σκέπασε τους βυθούς μου
τα βότσαλα στην αμμουδιά σκιρτήσανε
μια φέτα φεγγαρόφωτου
μου ‘πεσε στην παλάμη
παθιασμένος όρκος
ανασαιμιά απ’ αγιόκλημα στη νύχτα
Τ' αηδόνια κρέμασαν στους κλώνους τα βιολιά τους
σιωπητήριο στις λαγνικές του έρωτα συγχορδίες
αυτού που σου κουρσεύει τα σωθικά
που σε μεθά δίχως να πιεις .
Έπαιζε κι ένα ρεφρέν στις άρπες των βλεφάρων σου:
‘’θα σε πηγαίνω πάντα νύχτα με πανσέληνο περίπατο
με καρφωμ.ενο το φεγγάρι στα μαλλιά
και τα σανδάλια των άστρων στα πόδια
θα σου κεντώ το ‘’σ’ αγαπώ’’
στο σώσμα του καλοκαιριού
''Ομνύω στην Εκάτη
την παντός κόσμου
κλειδούχο Άνασσα.''
Δώρα Μεταλλινού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου