<<ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΟ ΑΛΟΓΟ>>
ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΑΣ ΤΣΟΚΤΟΥΡΙΔΟΥ.
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΕΛΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΠΟ
ΤΟΝ ΣΥΝΘΕΤΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ,
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ Δ/ΝΤΗ ΩΔΕΙΩΝ, ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ ΣΥΝΘΕΣΗΣ
ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ
κ.ΚΑΜΠΑΝΗ ΣΑΜΑΡΑ.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΟ ΑΛΟΓΟ
Άλογο θα’ θελα να’ μουν φτερωτό
Ποσειδωνιάτο, από σπόρο θεϊκό
να διασχίζω τον γαλάζιο ουρανό
πάνω στο άρμα της φωτιάς σου το τρανό.
Να μεταφέρω της ψυχής σου της ευχές
και της αγάπης της της φλόγες της καυτές
σ’ όλα τα πέρατα της γης για να φωτίσω
όλο το σύμπαν, ήλιε μου, μαζί σου να γυρίσω.
Ολύμπιε θεέ μου εσύ με τα χρυσά μαλλιά σου
τα γαλανά ματόκλαδα κι όλη την ομορφιά σου
μέρα και νύχτα να’ τρεχα μαζί σου, άγγελέ μου
μαζί σου να εκπλήρωνα όλους της πόθους θεέ μου.
Μνηστήρες να’ μαστε εμείς στο πύρινο το άρμα
που τούτο θα της οδηγεί μες της ζωής το κάρμα
Ποσειδωνιάτο άλογο λευκό και φτερωτό
θα’ θελα εγώ να ήμουνα τρελά ερωτικό.
Στου ωκεανού θα’ θελα μες το βυθό
να βυθιζόμασταν της πόθους της κι οι δυο
μάρτυρες θείου έρωτα του φτερωτού
μες το υδάτινο στρώμα του θαλάσσιου θεού.
Όνειρα θα κάναμε στην αστροφεγγιά
κάτω απ’ τα παπλώματα της’ ουρανικά
μα θα κρατούσαμε γερά τα χαλινά
να μην αφηνιάσει η αγάπη της ξανά.
Ολύμπιε θεέ μου εσύ με τη ζεστή αγκαλιά σου
τα ξίφη τα ειρηνικά, τα τόξα της καρδιάς σου
δώρα στην ανθρωπότητα όλα παράδωσέ τα
έλα να ζευγαρώσουμε κι εκείνα δώρισέ τα.
Μνηστήρες μεις στης Έριδας δεν ήμαστε τα χέρια
μες το βυθό της θάλασσας θα κολυμπάμε αστέρια
παράξενοι θα ήμαστε σε τούτο τον πλανήτη
Ποσειδωνιάτοι, θεϊκοί, σπόροι μετεωρίτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου