<< ΨΑΧΝΩ>>
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΣΠΥΡΟΥ ΑΥΛΩΝΙΤΗ
ΨΑΧΝΩ
Κάποτε μόνο για τις Κυριακές ζούσα
ασυλόγιστα ξόδεψα δανεικό χρόνο
σμιλεύοντας λανθασμένες αναμνήσεις .
Στ' απόνερα που τα όνειρα αφήσαν
έχτισα δαιδαλώδη κάστρα στην άμμο
νοσταλγόντας τον ερχομό της πλημμυρίδας.
Ατέλιωτες στο φως χαραμάδες
σφάλισα δίχως ντροπή και αιτία .
μην ανέχοντας, ίσως , το άγγιγμά του.
Στην μετέωρη εσωστρέφια ανακάλυψα
μιά στείρα εξειδικευμένη γνώση
με την μοναξιά μοναδικό μου κέρδος.
Σ' ένα κάλπικο ουρανό της ουτοπίας
πορεία χάραξα, το άγνωστο να εξερευνήσω
με εξάντα τις ξεφτισμένες μου ιδέες .
Της άνοιξης ένιωσα την προδοσία
εισπράτοντας άφθονο παγωμένο χιόνι
απ' τα τερμάμενα χέρια των φίλων.
Τώρα, αλλόκοτη σκιά στο σκοτάδι
ανάμεσα στα συντρίμια των άστρων
απεγνωσμένα, τον άνθρωπο ΨΑΧΝΩ...
ΑΘΗΝΑ 25 -- 11 -- 2016
ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου