Κρύο μέσα, κουμπώσου
θα κρυώσει το φευγιό
γυμνό θα σ' εύρει, άξαφνα
ν' απλώνεις μνήμες με χέρια συμπαράσταση
σε νύχτες μαρτυρίου
σφίγγοντας τα μάτια
ακουμπωντας το πρόσωπο με επιείκεια και συμπόνια,
μην πονέσεις και πονέσει το πέρασμα της νυχτας
που χάραξες μισός
κι ο άλλος βούλιαξες σ'ενα μονόλογο
κερδίζοντας μια ύπαρξη
χάνοντας μια άλλη.
Μη σέρνεις τη σιωπή
ακούγεται θόρυβος
ονόματα σύρε πάνω στο μάρμαρο
στο παγωμένο έξω
στο αρχικό του Μ-η
στο τέλος του Α-λφα
ακαθοριστη περιπλάνηση γραμμάτων
γλιστρά στο τζάμι
χτυπά, μα δεν υπάρχεις
μόνο εγώ ακούω
εσύ κρυώνεις, όλο κρυώνεις
σε κουρασμένους δρόμους
σε άνομες κλίνες
μελαγχολεις απροειδοποίητα
σε ακούω, μη νομίζεις
γι αυτό κουμπώσου
θα κρυώσουν τα αινίγματα
θα ποτίσει ο πυρετός
θα ξαγρυπνήσει η νύχτα
χωρίς καν να σκεφτεί
τη γύμνια του φευγιού σου.
Maria Avgerinou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου