BloomingWord

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 

ΜΑΡΘΑ ΚΑΝΑΡΗ

ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΣ

Με κοιτάς και λιώνω....
Ανοιγοκλείνεις τα μάτια 
και ξεπηδούν από μέσα,
απαστράπτουσες θάλασσες 
και χρυσοκέντητοι ήλιοι...
Μου μιλάς και ατενίζω στο λόγο σου
το θαύμα της μικρής ζωής μου...
Σε χαιδεύω και γίνομαι ξανά μικρή...
Σπλάχνο μου...παιδί μου...
Πόσο σ' αγαπώ....
και πώς να μπορέσω να πνίξω
τις λερναίες ύδρες που ξεπηδούν με ορμή
στο διάβα σου...
και πως να μπορέσω να σπάσω τις συμπληγάδες
πρωτού ξε...σπάσουν επάνω σου αυτές...
Πως να το κανω...πως?
Τόσο παιδί που αισθάνομαι...
Τόσο μικρή....
εμπρός στο δικό σου ανάστημα????
μ@ρθ@