ΔΕΛΦΙΚΗ ΓΗ
Εδώ στο λιόγερμα τ΄ ονείρου,
ασπάζομαι.
Λευκοπερίστερο έστειλα με μήνυμα αγάπης,
σ’ όλα τα μήκη και πλάτη τ’ ουρανού,
του σύμπαντος, της πλάσης,
μήπως καταφέρει και μετρήσει τ’ άπειρο.
Τα μάτια μου… παράθυρα του ήλιου
στις αρχέγονες ρούγες,
των νικητών την αύρα οσμίζονται,
που τον Ιερό τόπο μυρώνει.
Σ’ αυτές τις στράτες του πνεύματος
αναριγώ.
Της νίκης τον κότινο στην κόμη φορώ
και στου ήλιου το μεσουράνημα…
το καταθέτω στης αγάπης το βωμό.
Κάθε που χαράζει το γόνυ κλίνω
στην πορφύρα σου ήλιε μου,
στο πανάρχαιο λυκαυγές όλων των χιλιετηρίδων.
Συμπλέοντας με νότες αστροστόλιστες,
το νάμα της φύσης κοινωνώ.
Δακρύζει η Κασταλία πηγή…
τους κίονες αγγίζω,
συγκίνηση απ’ το στάλαγμα νιώθω
και τα χέρια στον ουρανό σου
υψώνω Ελλάδα μου!
ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου