BloomingWord

 <<Έτσι απλά, με ευκολία,

μετά από αιώνες,

πετάξαμε

το Άγιο Δισκοπότηρο

στον Καιάδα!!

Με μαύρες σημαίες

κρύψαμε τα σύννεφα.

Που πια βροχή!

Ανομβρίας τσουνάμι

προκαλέσαμε.>>

<<Αδειάσαμε Μουσεία,

Τράπεζες, Ταχυδρομεία,

Δεν υπάρχει πια λόγος

για περιττά έξοδα.

Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς,

δεν υπήρξε άλλωστε...

Τα περιστέρια είν' εδώ, επέστρεψαν...>>

Ωστόσο, οι φύλακες

πήραν μαζί τους, στη λήθη

τα κλειδιά της φρόνησης.

<<Δεν τα χρειάζεστε,

σας είμαστε άχρηστοι>>,

σιγανομουρμούρισαν.

Τώρα πια οι πιο πολλοί

κοιμόμαστε πολύ νωρίς,

δεμένοι με τις αλυσίδες,

που οι ίδιοι φτιάξαμε.

Με τον φόβο στα χέρια ονειρευόμαστε

το νέο θαύμα,

ακολουθώντας

τον πιο ωραίο τρελό

ανάμεσά μας.

Λατρεύουμε την τρέλα!!

<<Ναι, ναι! Διακρίνεται

και για την άνοιά του...>>

<<Εποχή παράνοιας!>>

<<Προσδοκούμε

έναν κόκκο νέας τρέλας

να φέρει μιά Νέα Αρχή.

Είναι κι αυτό

μια κάποια άποψη.>>

<<Ναι, ναι! Αστειότητας>>.

Μαρίνα Ι Προμπονά

Όλες οι αντιδ