ΣΑΝ ΦΩΤΙΑ
στο μικρό άσπρο κρίνο.
Μίλα μου για αγάπη όπως το φεγγάρι
στης θάλασσας τα νερά τη νύχτα.
Χάθηκα στη σιωπή βλέποντας την ερημιά,
στα μάτια των περαστικών.
Απόμεινε μόνο μια προσευχή
στη στέγη κρεμασμένη,
τ' αστέρια παγωμένη να κοιτά.
Μια τελευταία σπίθα κρατάω αναμμένη
κόντρα στων ανέμων το δρόμο.
Πόσα "σ' αγαπάω" μπορούν
να ' ρθουν να ζεσταθούν.
Ψίθυροι να γίνουν μυστικοί
για τις καρδιές που ξαγρυπνούν
πίσω από παράθυρα κλειστά.
Μίλα μου τώρα, για αγάπη δυνατά,
σαν αγέρας, σαν φωτιά!
Μαρίνα Αντωνίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου