BloomingWord

<<ΤΡΙΠΤΥΧΟ>> 

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΜΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥΣ, 

ΓΕΜΑΤΟΥΣ ΕΥΓΕΝΕΙΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΔΗΜΗΤΡΗ ΟΡΦΑΝΙΔΗ 

ΤΡΙΠΤΥΧΟ

Ξέσκεπο καλοκαίρι

Σὲ λεῦκες ἀνάμεσα καὶ νάματα

Στητός 

Ὁ Ιούνιος ὁ Πρωτόκλητος 

Διαπιστεύεται στὴν θάλασσα :

-Κυρὰ Παντοτεινή...

Ὁ Ἥλιος ξεϊδρώνει στὴν ἀνάσα σου

Καθὼς καίει τὰ σήμαντρα

Πάλι νὰ γίνει

Ἀκέραιος

Ὁ ἄνθρωπος

Ξάγρυπνο καλοκαίρι

Ὁ Ἰούλιος ἐνηλικιώνεται

Στὴ σοφία τῶν δελφινιῶν

Τὴν ἔπαρση τοῦ σώματος

Μυρτιὰ παιανίζει

Γινωμένος ὁ ἔρωτας

Μεταμορφώνεται

Σὲ ἀγάπη

Ξυπόλυτο καλοκαίρι

Μ’ ἕνα ἀπόμερο λιόγερμα

Ὁ Αὔγουστος

Συνομιλεῖ στὸν ἄσβεστο τοῖχο

Μὲ τοὺς μικροὺς δεινόσαυρους

Καὶ τὰ πιθάρια

Πάλι καὶ πάλι

Ξανὰ καὶ ξανά

Ὄχι ὅπως ζητοῦνε οἱ φθαρτοί

Ἀλλὰ ἡ γῆ μου ὡς ὁρίζει

Στῶν σπηλαίων τὰ ἤθη

Θὰ ἰάχω :

Φτοῦ !

Φτοῦ Ξελευτερία !

(Ἀπὸ τὴν ποιητική μου συλλογὴ "Δασυνόμενον Ἔψιλον")