BloomingWord

 Εθισμός!!

Συνήθισε από παιδί

κάθε πρωί

να λέει σ' όλους:

<<Καλημέρα!!>>

Συνήθισε

για χρόνια πολλά

Γράμματα να μαθαίνει,

τα <<πρέπει>>

τα <<Δεν πρέπει>>

Συνήθισε

με σεβασμό

σ' όλους να μιλάει,

να υποχωρεί

στις προσβολές

και να χαμογελάει.

Μα πιο πολύ συνήθισε

να δίνει,

όλο να δίνει,

ν' αποφευχθεί

η οδύνη...

Από παιδί

έμαθε άλλων

ανάγκες να καλύπτει,

να δίνει

απ' το υστέρημα

και να μην νιώθει λύπη...

Συνήθισαν

να του ζητούν

βοήθεια

να τους δώνει

- <<Είναι πολλά

τα έξοδα,

ποιός

θα τα ξεπληρώνει;>>

Κι ένιωθε πάντα ενοχή,

όταν δεν είχε παροχή

πίκρες να επουλώσει,

τη λύση

ν' αποδώσει.

Και να!

Τώρα μονάχος

θυμάται

και δακρύζει:

Τα χρόνια του σπατάλησε,

δεν είχε διόλου κρίση...

<<Τούτο είναι το δίκαιο;>>

λέει με παράπονο.

Δεν του απαντά

ποτέ κανείς,

φίλοι, αδέλφια, συγγενείς,

και τούτο είναι άδικο...

Σαν πέρασαν

τα χρόνια

και στα μαλλιά

ήρθαν χιόνια...

Σταμάτησε να δίνει!!

Ω, πόση φρίκη, οδύνη.

Του θύμωσαν

οι μπιστικοί,

διόλου

δεν του μιλάνε.

<<Σταμάτησε τη συνδρομή!

Μα ήταν δικό του χρέος!

Τι τα καμε ο γέρος;>>

Έμαθαν να τους δίνει

Ω πόση φρίκη, οδύνη!

<<Ένοχος!Ένοχος!>>

ψηφίζουν με μανία.

<<Χωρίς αμφιβολία

αφού ξέχασε

το χρέος του

τού αξίζ' αδιαφορία.>>

Έτσι η ευαισθησία

τού βγήκε σε κακό,

αφού, ο δυστυχής,

υπέκυψε

στον δικό του

και των άλλων

<<ε θ ι σ μ ό >>!!

Άνθρωπε,

τα κατωτερικά

χρεία να αποβάλεις,

πριν ο εθισμός

σ' αποδομήσει.

**Είναι καιρός

για αλλαγή,

πριν ο χρόνος γυρίσει...

Μάθε:

**Όταν το δόσιμο

δεν είναι αμοιβαίο,

θύμα ο πιο ευάλωτος

κι αυτό δεν είν' ωραίο.

Καλή Τύχη, Φίλε μου.

Μαρίνα Ι.Προμπονά