Η αγάπη νικά...
Όπως καλπάζει ο καιρός,
οι άνθρωποι έτρεχαν χωρίς καθόλου να μιλούν.
Μια πρωτόγνωρη γλώσσα συλλαβιζε φθόγγους.
Η αυγή δεν ξεχώριζε από τη νύχτα,
διαφωνίες σταμάτησαν,
δεν είχαν λόγο ύπαρξης.
Οι μέρες άλλαζαν χωρίς επαλήθευση,
πράξεις άλγεβρας,
βαθιές ανάσες ερωτευμένων...
Φιλιά στα κρυφά,
το άγρυπνο μάτι,
να μην τολμήσει.
Αλλοπαρμένοι Ναρκισσοι,
συνεργάτες ονειρικων καταιγίδων....
Φαρισαίοι που φόρεσαν προβιά αμνών,
με πειθώ ξεγελούν...
Μα το μαράζι σταματά!!!!!
Πληγωμένο χελιδόνι ψάχνει γωνιά....
Ψυχές με σημασία άνοιξαν τις πόρτες ,
φροντίδα έδωσαν...
Πατροκλος Σεφεριαδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου