Διαμάντι ανεκτίμητο
Λαμπρό μαργαριτάρι
Στου κόσμου το βασίλειο
Είσαι κρυφό καμάρι.
Εσύ 'σαι που μ' ανάθρεψες
Μικρό βλαστάρι ακόμα
Εσύ 'σαι που με φίλησες
πρώτη γλυκά στο στόμα.
Εσύ με το χεράκι σου
την κούνια μου κουνούσες,
εσύ όταν αρρώσταινα
πλάι μου ξαγρυπνούσες.
Εσύ τα πρώτα γράμματα
μου μάθαινες απέξω,
εσύ το δρόμο του καλού
μ΄ έδειξες να διαλέξω.
Δειλά τα πρώτα βήματα
κοντά σου έχω μάθει,
συ ήσουν που συγχωραγες
τα παιδικά μου λάθη .
Κομμάτι από τη σάρκα σου
ζωή ,απ' τη ζωη σου
ο Πλάστης πήρε κι έφτιαξε
μανούλα το παιδί σου.
Αίμα από τις φλέβες σου
μες το κορμί μου
κι είναι η ευχή σου,θεία πνοή
χέρι που με προσέχει.
Τα λόγια σου τα ευλαβικά
αυτά με οδηγούνε
όπου βρεθώ κι όπου σταθώ
πάντα μ ακολουθούνε.
Εσέ στον πόνο στη χαρά΄
στο γέλιο και στο κλάμα
κοντά μου θάχω οδηγό
πάντα γλυκιά μου μάνα.
Στο στίβο μέσα της ζωής
και μεσ' τη βιοπάλη,
σφιχτά το χέρι μου κρατάς
να μ' οδηγήσεις πάλι.
Για όλα αυτά μανούλα μου
ένα σου λέω μόνο
γλυκό τραγούδι της καρδιάς
σε σένα αφιερώνω.
Η μέρα η σημερινή
πάντα θάναι δικιά σου.
Τα ταπεινά τα δώρα μου
κρύψτα μεσ' την καρδιά σου.
Λίγα λουλούδια ευωδιαστά
κι ένα φιλί στο στόμα.
Δεν τέλειωσα μανούλα μου
κάτι χρωστάω ακόμα.
Σου δίνω την υπόσχεση
να μην κακοκαρδίζεις
και πάντα το χαμόγελο
στα 'χείλη σου να 'ανθίζει!!....
Ελένη Χριστοδούλου 1974
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου