ΙΣΩΣ ΜΙΆ ΜΈΡΑ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ
Καρδιά μήν χάνεις τούς παλμούς
πόνος μή σέ λυγίζει,
τώρα πού γή ανθίζει !
Ζευγαρωμένα τά πουλιά
στόν ουρανό πετάνε,
τής άνοιξης τήν ομορφιά
χαίρονται καί λαλάνε ...
Γεμίζει φύση ομορφιά
πανέμορφα λουλούδια,
καί ό Θεός χαμογελά
μάς στέλνει αγγελούδια !
Τών πονεμένων τίς καρδιές
μ'αγάπη νά γεμίσει ...
Στόν πικραμένων τίς ψυχές
χαμόγελο ν'ανθίσει !
Καί νά χαρεί τήν άνοιξη
κάθε ψυχή μέ ταίρι...
Νά δεί πετά στόν ουρανό
ειρήνης περιστέρι :
Ίσως μιά μέρα άνθρωποι
τούς πόνους νά μοιράσουν,
κι ένας τόν άλλον μέ στοργή
γυρίσουν κι αγκαλιάσουν !
Τίποτα δεν μάς έμεινε
σέ τούτον δώ τόν κόσμο.
Άς τόν φυτέψουμε παντού
βασιλικό καί δυόσμο.
Χάσαμε τό χαμόγελο,
έμεινε λίγ' αγάπη
άς αγαπήσουμε ξανά
νά διώξουμε τό δάκρυ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου