ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΔΕΚΟΥΛΟΥ - ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
21η Μαρτίου
Κείνες τις ώρες,
που ουρλιάζεις μέσα απ' τα λόγια σου,
της ψυχής σου το μύρο τ' άλικο
δραπετεύει απ' του νου τα υπόγεια
κι αυλακώνει με δάκρυ και ταπείνωση
το λευκό του χαρτιού.
Κείνες τις ώρες,
που η νύχτα κι η μέρα μες στο μυαλό σου
σμίγουν κι οργάζονται,
γεννάται η αυγή στις εκβολές του χρόνου.
Κείνες τις ώρες
που τα ουράνια και τα γήινα
κατακρεμνίζονται συνθέμελα
για ν' αναστήσουν απ' την αρχή τη Γένεση
να οριστεί το Ον.
Κείνες τις ώρες,
- οι ποιητές -
καταθέτουν ταπεινά τις αλήθειες τους
ξεφλουδίζοντας σιγά σιγά την ψυχή τους,
θυσιάζοντας τον νου τους στων λέξεων το βωμό.
Κείνες τις ώρες,
η ποίηση γεννάται'
κι εμείς ταπεινοί σκαπανείς
στοιχίζουμε αγριοπερίστερα
στ' ουρανού το μετερίζι
να μαρτυρούν την αλήθεια της.
21/3/15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου