ΜΟΝΑΔΙΚΗ Η ΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ ΜΑΣ ΜΑΙΡΗΣ ΜΑΥΡΩΝΑ
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ
Ξεχώρισα τη λαλιά σου και ας μην ξέρω αν ήταν η θύμιση μιας αφρισμένης νύχτας η εκείνο το οικόσημο του βοριά,
που με κρυφοκοιτούσε καθώς γύρευα ένα στίχο,να σε κρατήσω.
Σμίξαμε λαθραία σε μια Βαβυλώνα..
Όταν με στάλαζες ανείπωτα...όταν τα χέρια σου έπλαθαν φεγγάρια από τη σάρκα μου..και εγώ ,σε ζούσα σαν καταιγίδα.
Άντεχα ακόμη και το θρέμμα των βράχων σου.
Και όσο γεννιώνταν ανάσες και κοκκινόπλωρα,
και όσο λησμονούσα τα νερά μου ,τόσο φοβόμουν μη και με παλιώσει το χιόνι,
μη και αγριέψουν τα λιμάνια.
Ύστερα,πως να σωθούμε από τους παλιούς αστερισμούς?
Κάτι ώρες,που σώπαιναν τα γεράκια,έπαιρνες τη μορφή της σκόνης..
Μάζευες κύμβαλα και δροσιές ερώτων.
Στο δωδέκατο χτύπο,έγραφες στη ράχη του καραβιού πόσο καυτό θα ήταν το φιλί σου,σαν θα με γευόσουν...κρασί αρωματισμένο με καλοκαίρια.
Μα δεν θέλω να είμαι ίλιγγος σκιάς,αγάπη μου.
Κατάσαρκα της παραφοράς σου θέλω να γιορτάζω...
που με κρυφοκοιτούσε καθώς γύρευα ένα στίχο,να σε κρατήσω.
Σμίξαμε λαθραία σε μια Βαβυλώνα..
Όταν με στάλαζες ανείπωτα...όταν τα χέρια σου έπλαθαν φεγγάρια από τη σάρκα μου..και εγώ ,σε ζούσα σαν καταιγίδα.
Άντεχα ακόμη και το θρέμμα των βράχων σου.
Και όσο γεννιώνταν ανάσες και κοκκινόπλωρα,
και όσο λησμονούσα τα νερά μου ,τόσο φοβόμουν μη και με παλιώσει το χιόνι,
μη και αγριέψουν τα λιμάνια.
Ύστερα,πως να σωθούμε από τους παλιούς αστερισμούς?
Κάτι ώρες,που σώπαιναν τα γεράκια,έπαιρνες τη μορφή της σκόνης..
Μάζευες κύμβαλα και δροσιές ερώτων.
Στο δωδέκατο χτύπο,έγραφες στη ράχη του καραβιού πόσο καυτό θα ήταν το φιλί σου,σαν θα με γευόσουν...κρασί αρωματισμένο με καλοκαίρια.
Μα δεν θέλω να είμαι ίλιγγος σκιάς,αγάπη μου.
Κατάσαρκα της παραφοράς σου θέλω να γιορτάζω...
Μαίρη Μαυρωνά
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΣΟΥ... ΙΛΙΓΓΟΣ ΓΙΟΡΤΗΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφή