BloomingWord

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΖΑΡΑΝΗ ΕΥΔΑΙΜΩΝ

<< ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΙΑΣ >>

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΙΑΣ

Ανοίγω την εφημερίδα

και βλέπω μαύρα γράμματα σε άσπρο φόντο

να λένε πάντα τα ίδια

ένα μεγάλο τίποτα!

Ανοίγω το ραδιόφωνο

κι’ ακούω λόγια που διαβαίνουν σαν αγέρας

περνώντας χωρίς ν’ αφήνουν τίποτα!

Ανοίγω την τηλεόραση

βλέπω έγχρωμα τα ίδια πρόσωπα

να λένε τα ίδια πράγματα

δηλαδή… ένα καινούργιο τίποτα!

Ανοίγω το παράθυρο…

…μπαίνει μέσα το φως της σελήνης

που δίνει χρώμα μ’ ασύμμετρες σκιές

π’ αργοσαλεύουν στη σιωπή της νυχτιάς!

Κάτι το συνταρακτικά καινούργιο για μένα

πλημμυρίζοντας με φως!

Μαγεύομαι απ’ τη σιωπή που μου λέει τόσα πολλά

κι’ η καρδιά μου ακολουθεί τον απέραντο δρόμο της σιγής

σαν αισθάνεται την ελευθερία του απέραντου

μες την ομορφιά της ηρεμίας!

Κι’ ο γκιώνης να λέει το τραγούδι του!

Μια ήρεμη καινούργια βραδιά για με

γιομάτη ελπίδες και προσδοκίες!