<<ΡΕΚΒΙΕΜ>>
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΔΕΚΟΥΛΟΥ- ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ρέκβιεμ τ’ αποχαιρετισμού
Ορφανεμένα τα χέρια
απ’ της αφής σου τη θαλπωρή.
Έρμα κλωνιά, χωρίς λουλούδια,
στέκουν μετέωρα στου Βοριά το ανάθεμα.
Άνυδρη εποχή !
Μόνο το δάκρυ ξεπλένει τον πόνο.
Εσύ λείπεις από χτες σε ταξίδι αέναο,
σ’ αχαρτογράφητα ύδατα.
Πού πας; μαρτυρά ο λυγμός μου,
μα εσύ πια βουβός.
Με λευκή φορεσιά,
χορευτής ζηλευτός αντρειώνεσαι
μυσταγωγίας ανείπωτης.
Κι όλο να φεύγεις...
Εγώ εδώ, στου λιμανιού την άκρη
να θωρώ να σπά η θαλασσα
πάνω στα βράχια,
να βουλιάζουν μεσίστια
της ψυχής μου οι ελπίδες.
Χαράκωσε τις απαλάμες
το σκοινί που μάταια βαστώ
μη λάχει και κάβους λύσεις.
Να ψήνονται οι πληγές
απ’ του πελάγου την αλμύρα.
Να καίγεται ο νους
στου μισεμού τη σκέψη.
Πού πας ; να ρωτώ.
Κι όλο να ξεμακραίνεις...
Μια σιωπή πια η φωνή σου
και μια σκιά η εικόνα σου
που στο φως του λύχνου ξεψυχά.
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
23/6/16
Ωδή στο φευγιό, που δεν αντέχουν ούτε τα μάτια ούτε τα χέρια, ούτε η ψυχή. Φευγιό από αγάπη που σιωπηλά σβήνει σαν λύχνος. Φευγιό που μόνο η αγάπη ξέρει να ζωγραφίζει. Υπέροχες εικόνες, υπέροχες αισθήσεις, που ξεγυμνώνουν αγάπης δύναμη, κείνη που ξέρει να αντέχει το ταξίδι και το μισεμό. Οι κάβοι δεν κόβονται μόνο από ανάθεμα και αποτροπιασμό, κόβονται κι από αγάπη, όμως ο θόρυβος είναι τόσο μεγάλος, τόσο καυτός που μόνο με αγάπη μπορείς να τον υποφέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά Σταυρούλα, να ζωγραφίζεις τα συναισθήματα και τις γραμμές των ορφανεμένων χεριών που χαρακώνονται από τα αβάσταχτα σχοινιά.
Δημήτρη, χίλια ευχαριστώ για το πολύτιμο του λόγου σου. Οι λέξεις διαλεγμένες και διαλεχτές φωτίζουν τους στίχους μου και τους ξεπληρώνουν κάθε τους φωνήεν και σύμφωνο. Να είμαστε πάντα καλά να συμπορευόμαστε στων λογισμών μας τ' ανοιχτά !
Διαγραφή