BloomingWord

<<ΖΩΗΣ ΜΕΣΙΣΤΙΑΣ>>

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ  ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ

ΛΙΤΣΑΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ζωής μεσίστιας
(….από Καλλιόπη Δημητροπούλου )

Μονάχα η Αλήθεια απέμεινε για να στεριώσουμε το δίκιο μας
μ’ ένα κλωνάρι στεναγμό στο βλέμμα
σταθήκαμε σιμά στων λογισμών την κρύπτη
με το χαμόγελο που σφίγγαμε στα χείλη από ήλιο
κι αναφωνούσαμε στις έγνοιες,
κεριά ισχνά στεκούμενα κάτω απ’ τον ίσκιο στ’ ανάριο φως

Τόσες σιωπές στο διάβα τους
χρυσές φαρέτρες, ξεσπιτώθηκαν
γινήκαν αίμα,
φυλαγμένο ρούχο
στης Ιθάκης τη βέβηλη πληγή

Τούτη η Κυρά της σύνεσης
η αιθέρια Πηνελόπη της υπομονής
υφαίνει και ξυφαίνει
μέσα στου χάους το αντάριασμα
της μητριάς ελπίδας τη γόνιμη ρωγμή

Του Αμφίνομου φιλήδονα
που λαχταρούν τα χείλη
και του Αντίνοου που σέρνονται
οι υποχθόνιες βλέψεις και τα γαμήλια δώρα
δέλεαρ
που ρίχνονται σ’ ανάκλιντρα ανίερα
και σπαταλούν το χειμαζόμενο το βιος μας

Πικρές ηχούν προγεύσεις τα βέλη του Οδυσσέα
σοφά που μάγεψε με το γλυκόπιοτο κρασί του
του Κύκλωπα το μένος
και γιάτρεψε με την επιστροφή του
του δίκιου τη βαθειά ουλή

Μην ξεγελιέσαι και δε γαλήνεψαν οι Τρώες
και την Ιθάκη σου μην την πουλάς
Σειρήνες, Τηλεμάχειες δεινές κι άλλες να καρτερείς
Κομπόδεσε το νου σου στο πιο ψηλό κατάρτι
με την αρμύρα σου λευκό πανί.