<<ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ>>
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ
ΣΤΕΛΛΑΣ-ΣΟΦΙΑΣ ΖΥΓΟΥΡΗ
Αισθήσεις
Ψυχή στα κρύφια μονοπάτια σου
βγήκες ξανά σεργιάνι.
Λόγια ν’ ακούσεις άρρητα
με μια σταλιά ζωής ξεδίψασμα
ο πόνος σου να γιάνει.
Γαλάζιο μπλε του ουρανού η της καρδιάς γαλήνη,
το γαλανό της θάλασσας αισθήσεων σαγήνη.
Λευκό βαμβακοσύννεφο σαν τ’ όνειρο που τρέχει,
αφρός κυμάτων το άπιαστο που ορισμό δεν έχει.
Μαϊστράλι ατίθασο σε καλωσόρισε
χαϊδεύοντας τις φυλλωσιές στο πέρασμά σου.
Ο τροβαδούρος του θέρους τζίτζικας
την πιο όμορφη καντάδα του
πεισματικά σου τραγουδά!
Τί κι αν ήταν πάντα η ίδια;!
Η θάλασσα συστήθηκε
ενώ φιλούσε την αμμουδιά με χίλια στόματα
λες κι ’θελε ν’ απαντήσει ανέκφραστες ερωτήσεις.
Ψιθύριζε:
«Σ…αλςςς σ…αλςςς σ…αλςς..!»
Περήφανη¬, συνεσταλμένη!
Φιλική κι άγρια!
Αιώνια, μα πάντα νέα!
Πόσες όψεις αυτή η γαλανή μαγεία!
Και κάπου κει στο δείλι το μενεξεδί
επέστρεψε η ψυχή απ’ ομορφιά γεμάτη
μα πάντα διψασμένη…
στα μυθικά τα πέλαγα του Πλάστη
να σαλπάρει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου