BloomingWord

H ΕΛΕΝΗ ΛΥΤΡΑ 

ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ 

<<ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΟ>>

προσφυγόπουλο..

Πέθανε απόψε το παιδί

ο τοίχος έλιωσε το κλάμμα του... 

φως έντυσε το σώμα του 

το ψεύτικο χαμόγελο της έλλειψης

κι εκείνο έκλεισε σαν αχιβάδα...

περίμενε μια λέξη μόνο 

να σβήσει άλλες κάλπικες και αχαλίνωτες

για να σωθεί 

δεν ήτανε για τα ζαχαρωτά που τούκλεψαν

έμαθε και χωρίς αυτά

ήθελε μόνο μία λέξη 

και το φεγγάρι μεθυσμένο δε σκέπασε τη λύπη του

τ' άφησε στη σκιά του

μακριά από κάθε θύμηση

μόνο ο αέρας του ψιθύριζε

παράξενες ανάσες ξεχασμένες

και το παιδί απ’ το φόβο του

μέσα απ’το σώμα του κλειστού τριαντάφυλλου

κρατούσε τα παιχνίδια που είχε μάθει

μόνο του στο βυθό της θάλασσας 

σα μίλαγε με το νερό

και με τα ψάρια

και την ανάγκη 

που όρισε την προσφυγιά. Ελυ 17/1016