ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑ
<<ΓΗ ΟΝΕΙΡΩΝ>>
ΓΗ ΟΝΕΙΡΩΝ
Αυτά τα άμορφα όνειρα
και τα χρυσά σου βλέφαρα
βάραιναν την αραχλιασμένη μου ζωή
και τώρα μαύρα,αρμύρα στάζουν
λαξεύοντας των λογισμών τις κρύπτες.
Στο ηφαιστειακό μου σώμα
πανάλαφρη σε νιώθω,
γύρη μαργαρίτας
σε σώμα μέλισσας.
Η έκρηξη ανθρωπιάς
με πάει μακριά,πετώ
σε κάποια αόρατη αρχή,
με σάβανα ονείρων τυλιγμένος,
κυκλωμένος από φθινοπωρινά λουλούδια,
υπέρβαρος από δυστυχία.
Την ίδια μου την ζωή θα έδινα
να πετάξω κει που θέλω
-τι παράτολμη αισιοδοξία-
μα πάλι κοντά σου θα επέστρεφα.
Είναι η αγάπη τελικά
ο τέλειος θάνατος των λέξεων
η ο παράδεισος μιας πολυσήμαντης λέξης και μόνο,
με κηλιδωμένο του ειδυλλίου το είδωλο
στης ψυχής την κρυστάλλινη λίμνη.
ΧΑΡΗΣ ΠΑΠAΣΑΒΒΑΣ
9/10/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου