ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΖΩΗΣ
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ
ΤΑΚΗ ΚΤΕΝΑ
Έχεις πιάσει δέντρο αγκαλιά?Έχει μυρωδιά! Έχει την γεύση της γής.
Νοιώθεις ένα μ' αυτήν.Έχει ζωή.Πάλλεται μαζί σου.Την ακούς.Σε αγκαλιάζει κι αυτό.Σε συνεπαίρνει γλυκά.Και σε γειώνει.Οι ρίζες του
γίνονται ρίζες σου.Βγάζεις φτερά,μα σε κρατάει σφιχτά.Να μην φύγεις.
Να μην πετάξεις.Γιατί ξέρει ότι από το ταξίδι αυτό,δεν θάχεις γυρισμό.
Σε κρατάει στη γη.Σε θέλει πολύ.Έχεις πολλά να κάνεις ακόμη.Έχεις
πολλά να δείς.Δες τώρα μια στιγμή.Μια γεύση μόνο πάρε από Σύμπαν.Φεύγεις.Υψώνεσαι.Πετάς.Φεύγεις μακριά.Απομακρύνεσαι τόσο πολύ που βλέπεις την γη να φεύγει κάτω από τα πόδια σου,να γίνεται μικρή σαν κόκκος άμμου,να μικραίνει τόσο πολύ που χάνεται.
Στο τέλος εξαφανίζεται.Κι εσύ πετάς.Ανοίγεις φτερά σαν σύννεφα λευκά,μεγάλα.Πιό ψηλά κι απ' αυτά πας.Πετάς.Συνεχίζεις το πέταγμά σου μέχρι να δείς το Άπειρο.Ενώνεσαι μαζί του.Η πιο δύσκολη στιγμή
και η πιο οδυνηρή,η αποχώρηση από το σώμα σου.Το σώμα ξέρει ότι χωρίς ψυχή δεν ζεί.Και δεν την αφήνει να φύγει,ελεύθερη να πετάξει.Πονάει πολύ.Η στιγμή του αποχωρισμού.Όπως κι η γέννηση.
Όταν η ψυχή μπαίνει στο σώμα.Εκεί όπου θα κατοικεί.Μια εισπνοή.
Η Γέννηση! Ο Θάνατος,εκπνοή.Και το μεσοδιάστημα που λέγεται Ζωή,μία Αναπνοή!
ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ
Νοιώθεις ένα μ' αυτήν.Έχει ζωή.Πάλλεται μαζί σου.Την ακούς.Σε αγκαλιάζει κι αυτό.Σε συνεπαίρνει γλυκά.Και σε γειώνει.Οι ρίζες του
γίνονται ρίζες σου.Βγάζεις φτερά,μα σε κρατάει σφιχτά.Να μην φύγεις.
Να μην πετάξεις.Γιατί ξέρει ότι από το ταξίδι αυτό,δεν θάχεις γυρισμό.
Σε κρατάει στη γη.Σε θέλει πολύ.Έχεις πολλά να κάνεις ακόμη.Έχεις
πολλά να δείς.Δες τώρα μια στιγμή.Μια γεύση μόνο πάρε από Σύμπαν.Φεύγεις.Υψώνεσαι.Πετάς.Φεύγεις μακριά.Απομακρύνεσαι τόσο πολύ που βλέπεις την γη να φεύγει κάτω από τα πόδια σου,να γίνεται μικρή σαν κόκκος άμμου,να μικραίνει τόσο πολύ που χάνεται.
Στο τέλος εξαφανίζεται.Κι εσύ πετάς.Ανοίγεις φτερά σαν σύννεφα λευκά,μεγάλα.Πιό ψηλά κι απ' αυτά πας.Πετάς.Συνεχίζεις το πέταγμά σου μέχρι να δείς το Άπειρο.Ενώνεσαι μαζί του.Η πιο δύσκολη στιγμή
και η πιο οδυνηρή,η αποχώρηση από το σώμα σου.Το σώμα ξέρει ότι χωρίς ψυχή δεν ζεί.Και δεν την αφήνει να φύγει,ελεύθερη να πετάξει.Πονάει πολύ.Η στιγμή του αποχωρισμού.Όπως κι η γέννηση.
Όταν η ψυχή μπαίνει στο σώμα.Εκεί όπου θα κατοικεί.Μια εισπνοή.
Η Γέννηση! Ο Θάνατος,εκπνοή.Και το μεσοδιάστημα που λέγεται Ζωή,μία Αναπνοή!
ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου