ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΤΗΣ ΜΑΣ
ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
<<ΦΟΒΑΜΑΙ>>
ΦΟΒΑΜΑΙ
Φοβάμαι...
τους εφιάλτες που τις νύχτες μου κάνουν παρέα
κι απ' των ονείρων μου τη λαχτάρα με γδύνουν
τους εφιάλτες που τις νύχτες μου κάνουν παρέα
κι απ' των ονείρων μου τη λαχτάρα με γδύνουν
Φοβάμαι...
τα λάθη που στο προσκεφάλι μου φωλιές αθόρυβα χτίζουν και με κεντρί σαν δόρυ το δέρμα μου τρυπούν
τα λάθη που στο προσκεφάλι μου φωλιές αθόρυβα χτίζουν και με κεντρί σαν δόρυ το δέρμα μου τρυπούν
Φοβάμαι...
των ανθρώπων τον κρυφό φθόνο σαν το πρόσωπό μου κοιτούν
κι αγνοούν ότι δική μου ευθύνη δεν είναι για το πώς είναι καμωμένο
των ανθρώπων τον κρυφό φθόνο σαν το πρόσωπό μου κοιτούν
κι αγνοούν ότι δική μου ευθύνη δεν είναι για το πώς είναι καμωμένο
Φοβάμαι...
των λέξεών μου τον αδιάφορο αναγνώστη που με ύφος
βλάσφημο την καρδιά μου θα διαβάσει
των λέξεών μου τον αδιάφορο αναγνώστη που με ύφος
βλάσφημο την καρδιά μου θα διαβάσει
Μα πιο πολύ φοβάμαι...
τους έρωτες που σαν κυνηγημένοι φεύγουν όταν τους γνέψω "έλα"
τους έρωτες που σαν κυνηγημένοι φεύγουν όταν τους γνέψω "έλα"
Με αγάπη,
Χριστίνα
Ξημέρωμα 22.8.2016
Χριστίνα
Ξημέρωμα 22.8.2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου