ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΗΣ ΣΟΥΛΑΣ ΜΑΡΟΠΑΚΙ
<<ΜΙΝΩΙΚΗ ΑΣΤΑΡΤΗ>>
ΜΙΝΩΙΚΗ ΑΣΤΑΡΤΗ
Το θρόισμα των φύλλων
η αύρα της θάλασσας
διαπερνούσε της ψυχής μου τα μύχια
μ'ένα ταξίδι ονειρικό
κουβαλώντας μνήμες αρχαίες
της Μινωικής εποχής !
Στ’ ακροθαλάσσι, μπρος στη φωτεινή
στην ονειρεμένη γαλήνη του Κρητικού
σκαριά ξεχασμένα ,σαν σε υπνηλία....
Κάτω από τις ασημένιες ελιές
χαραγμένος ο δρόμος
για το Παλάτι της Κνωσού !
Πλάι στο δρόμο , ρυάκια κυλούν,
δίκταμος και Υάκινθος φερμένα
από την Ίδη !
Θεία πραότητα σκορπισμένη παντού
σε οδηγεί στο γαλάζιο σεντόνι της θάλασσας
Ντυμένη ιέρεια η Αριάδνη
ομορφιά απαστράπτουσα
Με τη λύρα της ύμνους ψάλλει
σε σύννεφο από ευωδία που φτάνει
ως το Παλάτι της Φαιστού
νότια της Κρήτης !
Και δίπλα ο μίτος της
υφάδι ,νήμα της Ζωής
ο δρόμο για τη γνώση !
Φαιστός σημαίνει Φως !!
Ύμνος στη Μινωική Αστάρτη
Ύμνος κόρης στη μητέρα της ΑΚΚΑ
Μινωική Αστάρτη σοφά λέγεσαι Φως,
Μητέρα, ουσία της ζωής !
Αστάρτη θεά του έρωτα
του πολέμου ,του βουνού .
Από την Αρχαία Μεσοποταμία
ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι της .
Θεά Ινάννα των Σουμερίων
Ιστάρ των Χαναναίων
στην Κύπρο έγινες Αφροδίτη
Μινωική Αστάρτη ,στο παλάτι του Μίνωα ... !
μητέρα στο κέντρο του σύμπαντος
δημιουργία και Φως συμβολίζεις !
Οι Μινωίτες πάντοτε σε τιμούσαν
με τελετές και Μυστήρια
Με την αγάπη ,η ζωή της μοιάζει
με παραμύθι ,μαγεία αγάπης και έρωτα
Σπάσε τα όριά σου
τους φραγμούς σου ,σαγήνης πλοκή .
Θάλασσα ο κυματισμός των ανθρώπων
βίος ,Αιγιαλός το τέρμα !
Οι απαρχές του ποιητικού λόγου
χάνονται στην αχλύ του χρόνου.
Ήταν τα πρώτα ερωτικά λόγια;
Η πρώτη προσευχή;
Η πρώτη εξωτερίκευση ομολογίας;
Τα πρώτα ποιητικά λόγια
που ασφαλώς ειπώθηκαν
και δεν καταγράφηκαν.;
Το όνειρο κάποτε τελειώνει
Επανήλθα στην πραγματικότητα
κρατώντας στα χέρια μου
τον περίφημο “Δίσκο της Φαιστού” ......!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου