ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΝΗΝΕΜΙΑ
<<ΧΩΡΙΣ ΚΟΡΝΙΖΑ>>
<<ΧΩΡΙΣ ΚΟΡΝΙΖΑ>>
------------------Χωρίς κορνίζα ------------------------
Άδεια κελιά των νεφών
που πάλι αδυνατούν να χωρέσουν
αυτό που ούτε στο στέρνο χωρά
Για μοναξιά των ανθρώπων μιλώ
Όπου θέλει ο αγέρας την πηγαίνει
Μια στάση πάνω απ'τη θάλασσα
του φεγγαριού τις χρυσές κλωστές να υφάνει
για ν'αδιάσει τις εικόνες μεταξοτυπίας
σ'ένα νεφέλωμα πύρινο
Ολοκαύτωμα
Κάδρο ταπεινό
ξεχασμένο
Στο χρώμα του ψαλιδιού
αντανάκλαση
για κόψιμο ομφάλιου λώρου
για ξεστήθωμα με χίλιες εκπαραθυρώσεις
απο αόρατες τρύπες
Κόσκινο η καρδιά
απ'το μυδράλιο των ακατόρθωτων
Διάτρητα συναισθήματα
απο ριπές ριπιδίων
Άλλοι το είπαν προδοσία
Εγώ το λέω''μνήμες.
Γιάννης Φιλιππάκης
Τρέμει από συγκίνηση η καρδιά σαν δέχεται τα φιλικά χάδια της ευαισθησίας.Ναός Φωτεινός της αγάπης αυτή η σελίδα. Ευλογημένη απο Θεό και ανθρώπους η προσπάθεια σου Όλγα μου. Η ελπίδα είναι παντός καιρού,σαν την ψυχή σου. Φτάνει ένα πελώριο ευχαριστώ? !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο όμορφη η γραφή σας κύριε Φιλιππάκη. Συγχαρητήρια !!
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ!!!! Καλό βράδυ!!!!
ΔιαγραφήΗ γραφή σας έχει πολύ εσωτερικότητα. Αποδίδει κοινή αγωνία που εκφράζεται προς όλους.νΗ ποίηση σας αφήνει τη σκέψη να ταξιδέψει με ανοικτό ορίζοντα. Συγχαρητήρια
ΑπάντησηΔιαγραφή