BloomingWord

                                                        ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ

είχες 

δύο παλάμες

αγγελόμορφες φτερούγες

με σκλαβιά γερασμένη 

στον λαίμαργο ρυθμό της ζωής...

οι στίχοι μου το ανάμεσα

και η έλλειψη

μίαν έμπνευση,

γρίλιας το φωτεινό σημείο...

Το αφώτηγο γιόμισε αποφλοίωση

τρέμοντας μη χαθούνε τα "πριν"

μην τα "μετά" δε γνωρίσουμε...

ποιος αλήθεια μπορεί να αισθανθεί

πως κανένα γνήσιο δεν έχει ταυτότητα;

Μαρία Πασχαλίδου