BloomingWord

          ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΔΕΚΟΥΛΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

                                                                    ΑΛΚΥΟΝΗ

Με τους βοριάδες παλεύεις 
μικρό της μοίρας πουλί 
κυνηγημένο στη γέννα σου 
προτού την αυγή αντικρύσεις. 
Αφρισμένους ποταμούς αντιμάχεσαι
και ηττάσαι
και η συνέχεια της ζωής σου
σε άπατα νερά αποδημεί.
Μα δακρύζει ο Δίας στον άδικο κατατρεγμό
και τον καιρό υποτάσσει.
Μερεύει τα νερά και το κρύο δαμάζει.
Να βρεις τόπο να σταθείς
να πάς τη ζωή μιαν εποχή παρακάτω.
Ω, Αλκυόνη ... !
Για χάρη σου ο χειμώνας σωπαίνει
κι η άνοιξη ανασταίνεται στα μέσα του Γενάρη.
Κοιμίζεις τη ζωή σου σε κοίτες ήρεμες σιμά
και η συνέχειά σου έχει πια σωθεί.
Κι εγώ ... Αλκυόνη,
μια βιαστική μυγδαλιά ντυμένη στα λευκά
της άνοιξης χορό χορεύω
πριν σκοτεινιάσει πάλι ο ουρανός
και ο καιρός ανταριάσει
και τα φτωχά μου τα κλωνιά
γυμνά ξημερωθούνε ...
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου