BloomingWord

 <Όλβιος όστις έσχεν μάθησιν>>

Σε κελάρι έκλεισα

το άπειρο των άστρων,

όνειρα να φέξουν,

φως να εξευμενίσουν…

Αίφνης ο λόγος σου χάθηκε,

Παραλήρημα ήταν…

Χόρεψε,

κύκλους έκανε και πέταξε,

θαλασσινό πουλί.

Εγώ τους φραγμούς

των νοημάτων ξεσπόριζα.

Το ασυγκράτητο φίμωσα…

Να μην μπάζουν οι υδρορροές

στο ασυμβίβαστο των ονείρων.

Σαν Πηνελόπη το νήμα ύφαινα…

Ο καιρός τιμωρός,

ρυτίδες με γέμισε.

Παραδώσαμε σε χέρια άπνοα

τις ρίζες μας…

Οι έννοιες χάνονται, μπερδεύονται,

φταίνε άραγε οι αιώνες;

ή αλλού κούρνιασε η σοφία,

κι εμείς απομείναμε

ψάχνοντας την αιτία;

ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΟΛΓΑ