BloomingWord

<<ΣΤΕΡΕΩΜΑ>> 

ΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΜΙΝΑΣ ΜΠΟΥΛΕΚΟΥ 

Στερέωμα

Στις σκέπες των αιώνων 

πορφυρό μου λάφυρο,

σε κράτησα με ευσέβεια.

Χαμένο δισκοπότηρο

πικρή η γεύση της λησμονιάς 

στάζει γλυκά στα χείλη μου.

Στοίβαξα τις θύμησες μου 

σε ένα ατέρμονο ταξίδι.

Αναζητώντας την Ιθάκη μου

προχώρησα ανένταχτη

στον κλοιό που μου επέβαλλαν.

Στην λήθη του στεναγμού μου

σ’ ένιωσα, απατηλό μου είδωλο.

Σώματα στοιβαγμένα

στην ρομφή του αετού,

περήφανα κρατούν τον ίσκιο μου.

Το χαμόγελο σου μακραίνει

ξεθωριάζει…

σαν κυπαρίσσι αγριεμένο 

σταλμένο από μαντατοφόρο.

Δεν θα ανταμωθούμε, πριν έρθει η ώρα..

Σε μια χούφτα από μνήμες

ξεχασμένες στο χρόνο,

περιπλανήθηκα 

σε δρόμους μακρινούς,

απώλεια μου, εσύ..

σε μια τελευταία κενή γραμμή.

Σταγόνες κύλησαν

στο πάτωμα μου νωπές.

Αύριο, αύριο

θα κατοικήσουμε ΜΑΖΙ.

Μίνα Μπουλέκου

Από την Ποιητική μου Συλλογή

«Με τη Ροή του Ανέμου»