ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΜΑΡΙΝΑΣ ΣΟΛΔΑΤΟΥ
<<ΠΑΘΟΣ>>
ΠΑΘΟΣ
Το κύμα μου εμέτρησα,
πάθος π' αργοσαλεύει,
εβάδισα στ' απέραντο
την όψη σου να ψάξω.
Βυθίσθηκα και χάθηκα στα χείλη των ανέμων,
δροσούλα των λιμένων και άτι των αφρών.
Με των θεών το κάλεσμα
να λάμπει στην ματιά σου,
για λίγο δες, στοχάσου
πώς γέρνει ο καιρός,
μικρός αιμόφυρτος ναός
το σώμα σου πώς πνέει,
ο πόθος μου πώς ρέει
στου σύμπαντος το φως.
Εγήτευσε ο ουρανός
το δράμα των αιώνων,
το τάμα των θαμώνων
και του βωμού το βιός.
Σαν σου μιλάει η θάλασσα,
η μουσική σαν τρέχει,
το πάθος σου αντέχει τ' ορίζοντα κραυγή,
μικρή πνοή κι ανασαιμιά
τα λόγια στον χειμώνα,
η αγάπη μου σταγόνα στα βάθη
και γροικά,
μίαν φωνή, μία ψυχή και δύο χέρια σύμπαν...
Μαρίνα Σολδάτου 2017 "Αρχή αριθμήσεως"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου