ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ... ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΒΟΥΛΑΣ ΜΕΜΟΥ
<<ΑΙΩΝΩΝ... ΔΙΚΑΙΩΣΗ>>
Αιώνων… δικαίωση..
Λέκιασες τον τίτλο των θείων ορισμών,
βουτώντας τον σε έρεβος πορνείων
και κατασπατάλησες ευλογίες ουράνιων δεήσεων,
σε συντρίμμια απολογισμών.
Η οδύνη περισσή για τις γενιές των κατοπινών.
Η καταδίκη άνευ αναστολή.
Κλεμμένες ζωές θα τυραννάς, σε όνειρα για
διθύραμβος ανομίας
και συλλογές κατάρας, θα παιδεύουν λάφυρα
ζωής.
Και συ… άσπονδε κωπηλάτη της φτήνιας,
αγρίμι θα κρύβεσαι στην μετάληψη των Αχράντων
και πληγές θα θερίζεις στο όνομα ,
μιας αθώας πληγής που στιγμάτισες.
Γιατί γεννήθηκες, νόθος αγάπης.
Γιατί γεννήθηκες, από άγευτο πόθο.
Οι Ερινύες κρύφτηκαν στο μένος των θεών.
Ληστρικά μούδιασαν παλλόμενες χορδές.
Οι παιάνες μοιρολογούσαν άλογα πλεούμενα,
που σκέβρωσαν σαν σαθρά σκαριά.
Και λυτρώθηκαν…..
Όχι δεν λυτρώθηκαν,
ούτε στων επιταφίων τους θρήνους,
λέγοντας την κατάρα….
αιώνων δικαίωση…
ΒΟΥΛΑ ΜΕΜΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου