Λιπεσάνορες, γυναίκες, αδελφές μου…
Μην θαρρείτε πως ήμουνα φτιαγμένη από πέτρα,
από το χέρι κάποιου σμιλευτή…
Ήμουν γυναίκα και είχα τη θέρμη στο κέντρο μου,
όπως την είχατε όλες
που θα με σεβότανε,
θα με αγαπούσε
και θα μοιραζόμαστε τη χαρά,
την τρυφερότητα,
τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας.
Μα είχα καταλάβει από νωρίς την ασέβεια
των αντρών.
Τούτη επάνω μου, θέλησα ν’ αποφύγω
και τάχτηκα ιέρεια στο ναό του Απόλλωνα.
Τον έκανα δάσκαλο
οδηγό της ζωής μου
και παρέμεινα πιστή πνίγοντας κάθε επιθυμία μου
για μια σχέση
και κάθε μου ανάγκη
για ένα χάδι…
όλα τα είχα παραχωρήσει
στην αγνότητα.
Δημήτρης Βαρβαρήγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου