ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΕ
Εγύρισα κι εκοίταξα της κυδωνιάς
το άνθος
Ατρύγητο
Μέσα στην ομορφιά του
Είπα
Θα του εκμυστηρευτώ τον πόνο
που αιώνες ακατέργαστους φωλιάζει
στην καρδιά μου
Όχι, απάντησε
Της άνοιξης να πικρίσεις δεν πρέπει
το άγιο στόμα
Εγύρισα λοιπόν
στο εικόνισμα το προγονικό
έτσι καθώς γαλήνιο
έσπερνε φως και ευωδιά
στα μέσα μου σκοτάδια
Δεν έχω λέξεις προσευχής , δειλά του ψιθυρίζω
Στίχους να πλέξεις το μπορείς ;
άκουσα τη μιλιά του
Έγειρα στο πλευρό και ξάφνου φάνηκαν
Άγγελοι τραγουδούσανε
εδώ που κρώζαν όρνια
Πόσο σιμά γεννήθηκαν Παράδεισος και Άδης
Κλείσε , ψυχή, τα μάτια σου
να δεις το ένδον κάλλος ...!
Φιλαρετη Βυζαντιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου