ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ
Αυτό το βράδυ
ονείρατα ιερά μ' αγκαλιάζουν.
Της φαντασίας μου παιδιά,
Δύσκολο ν' αντιληφθώ,
με ιερές μορφές ταιριάζουν.
Με νανουρίζουν στοργικά,
στα βλέφαρά μου ακουμπούν,
σε διάφανη ανάμνηση εστιάζουν.
Ακούω φιλικά να μου μιλούν,
μου σιγοκουβεντιάζουν:
<<Να σώσουμε τα ελάχιστα...,
καθώς λυκάνθρωποι
τ' απειλούν, ενεχειριάζουν.
Αμετανόητοι εμπρηστές,
αλήτες, αποβράσματα,
κατακαίουνε
ψυχής πευκοβελόνες,
προγονικά θησαυρίσματα
και παρακαταθήκες,
δοσμένα γενναιόδωρα
σε πρότερους αιώνες....>>
Μαρινα Ι.Προμπονά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου