Ο Παφλασμός Των Ανθρώπων
Φλογέρα μυσταγωγημένη
λαλούσε στων Ανθρώπων
την εμποροπανήγυρη.
ελάτε ας σαλπίσουμε
μήνυμα χαρμόσυνο στους Ουρανούς
στις οχλοβοές των λησμονημένων
στις παρυφές τους
Τελετή ας είναι η Ζωή!
Τελετή ας είναι ο Θάνατος!
Στις φυλλωσιές των δέντρων
ακούγοντας σε αγέρι,
έσκυψα να ακούσω
την μούσα μου Σαπφώ.
Εγνεψα στα κύματα,
λευκό μου περιστέρι
σ’ αγνάντεψα, στα καμπαναριά..
Κερί μου αναμμένο,
ηλιόλουστο
στα φωτεινά σου μάτια
λαμπρό μου ακρογιάλι.
Θάλασσά μου εσύ
ακούγοντας τον Παφλασμό
Ω! αναφώνησα
πνιγμένη στις άκρες
των τρεμάμενων ματιών σου..
Απατηλό μου όνειρο
νύχτα σε πλησίασα
και εθεάθης ΦΩΣ ΜΟΥ..
Τα χέρια μου σκυθρωπά
σε αγκαλιάζουν.
Λεπτές γραμμές,
φωτεινά περιγράμματα
μοιάζουν οι χορδές σου,
ορίζοντας το Πεπρωμένο.
Μηνύματα Αγάπης
προσδοκούσα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου