ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ
ΠΟΛΑΣ ΒΑΚΙΡΛΗ- ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
<<ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ>>
ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ.
Φως σπαρμένο στους κόρφους της Δήλου
μαγνάδι ιερό στο βρέφος, τον Απόλλωνα
από τη μάνα του Λητώ,
τη θάλασσα του Αιγέα αγκαλιάζεις
μέχρι της Κρήτης τις ακτές
ριγώνοντας τη ράχη των βουνοκορφών
από την Πίνδο ίσαμε τον Ψηλορείτη,
σμίγεις με το γαλάζιο τ” ουρανού
πάνω απ” τη γη της Αττικής
και ανταύγειες όλο χρυσάφι
του δωρίζεις.
Και στων Κυθήρων τις σπηλιές
στης Σύμης τ’ ακροράχια
στης Αμοργού το φύτρωμα
στης Σέριφου τα βράχια,
φιλιώνεις με τον άνεμο
και γίνεσαι αδέρφι
κι ύστερα παίρνεις και χτυπάς
στον ουρανό το ντέφι.
Κι όλα τα πλάσματα της γης
σέρνονται στο χορό σου
εσύ “σαι ο πρωτοχορευτής
και σειούνται στο ρυθμό σου.
Κι ο κοπελιές της Νίσυρου
με τέχνη και με χάρη
διπλώναν τις αχτίνες σου
νύχτα να μην τις πάρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου