ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ ΤΗΣ
ΛΕΝΑΣ ΦΑΤΟΥΡΟΥ
Νύχτα,στο ξέφωτο σε παίρνω αγκαλιά.
Χιλιάδες σκέψεις τριβελίζουν το μυαλό μου.
Το πρόσωπο μου στη δική σου τη ματιά
θαρρώ πως λάμπει, και πως ζω το όνειρο μου.
Ακουμπισμένη στ' ουρανού την κουπαστή,
του φεγγαριού ψάχνω να βρω το μαξιλάρι
να γείρω επάνω του εικόνα μου ακριβή,
κι ένα ταξίδι μες τη νύχτα να με πάει.
Κλεισμένα μάτια,και τα χείλη σφραγιστά.
Μαλλιά δεμένα με των άστρων την κορδέλα.
Μια φεγγαρόπετρα στο στήθος μου κυλά,
και το φεγγάρι μου φωνάζει, χαμογέλα.
Οι αισθήσεις γεύονται του απείρου ομορφιά
σε μια απύθμενη αγάπη δίχως τέλος.
Ρούχο ανέλπιδης χαράς που μου φορά
έτσι, αυτάρεσκα του έρωτα το βέλος.
ΛΕΝΑ ΦΑΤΟΥΡΟΥ--- ΑΠΟ ΤΟ < ΑΝΩΝΥΜΟ ΑΛΜΠΟΥΜ >
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου