ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ
ΜΙΝΑΣ ΜΠΟΥΛΕΚΟΥ
<<ΣΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ>>
Στο Εκκρεμές του Χρόνου
Στο εκκρεμές του χρόνου
αναλλοίωτες ώρες χάθηκαν
στάθηκα μετέωρη
σε μια καίρια απόληξη,
όταν σταμάτησαν
οι δείκτες του ρολογιού μου.
Ξεχασμένα μονοπάτια
με συνόδευσαν δίχως πυξίδα
σε μια πορεία ατελή μέσα στην ύλη.
Σε μια και μοναδική στιγμή,
ανυπέρβλητη στο Είναι σου
πάγωσα τον χρόνο που ‘φυγε
στις πιο βαθιές σου αμυχές
σε ένα κελί που στοίχειωνε την ζωή μου.
Ένας άρρητος γόρδιος δεσμός
με πλημμύρισε στο δικό μας Γαλαξία.
Σε μια έκρηξη νεφελοειδή
φωτίζοντας κάθε πλευρά του εαυτού μου
στο πορφυρό σου χρώμα.
Ίαμα της Ψυχής και του Σώματος μου
σε κάλεσα γοερά,
ξεχύθηκες ανάμεσα ,
στον ουρανό και τα αστέρια
σαν Ευλογία Μυστική,
μέσα στην αρμονία του Σύμπαντος.
Ακούμπησα πάνω στα βήματά σου,
σε αναρίθμητους οδυρμούς
Χάραξα το δικό μας Κύκνειο Άσμα
Χωρίς Αρχή, Μέση και Τέλος.
Θα σε κρατώ, σαν Φυλαχτό
στο Πύρινο Αέτωμα σου
στην δίνη του χρόνου που αιωρείται,
αιχμαλωτίζοντας κάθε στιγμή
ΩΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗ!
Μίνα Μπουλέκου
Από την Ποιητική μου Συλλογή
"Πέρα απ' τον Ορίζοντα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου