ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ <<ΑΣΤΕΓΟΙ>>
ΤΗΣ <<ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΥΡΙΑΣ>>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΖΑΛΩΝΗ.
Συναντήθηκαν
ο ποιητής κι η σιωπή
σ' έρημες πέτρινες πλατείες
σε πάρκα καμένα
μ' αγάλματα συντριμμένα
Και ηγέρθη η έμπνευση.
Ποιήματα τώρα απαλαίνουν
τον ασίγαστο πόνο.
Σιγούν τους λυγμούς της απόγνωσης
Φτιάχνουν φράχτες στα ψυχικά αδιέξοδα.
Γεμίζουν τις ρωγμές τους, τρυφερότητα
να φυτρώσει μέντα, θυμάρι, ρίγανη
αρώματα ελληνικά,
η πλάση όλη να μοσχοβολά.
να χαμογελάει ο Θεός,
τις θε'ι'κές Του παλάμες ν' απλώνει,
να βρίσκουν καταφύγιο
οι ά σ τ ε γ ο ι της αγάπης.
Παναγιώτα Χριστοπούλου Ζαλώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου